بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَ لَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النّارِ فَقالُواْ يالَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآیاتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. بَلْ بَدا لَهُمْ ما كانُواْ يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّواْ لَعادُواْ لِما نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ.»
کاش می دیدی هنگامی که بت پرستان را به لب پرتگاه جهنم، نگهشان می دارند، آرزو می کنند: «ای کاش ما را به دنیا بر می گرداندند و آیه ها و نشانه های خدا را دروغ نمی دانستیم و جزو مؤمنان می شدیم!». آری؛ آن ها چون جهنم و عذاب هایش را از نزدیم می بینند، چنین آرزو می کنند ای کاش در دنیا، جزو مؤمنان بودند، ولی اگر بر فرض محال، دوباره آن ها را به دنیا بازگردانند، باز سراغ همان کارهایی می روند که از آن نهی شده اند! آری، آن ها قطعاً دروغگو هستند.
سوره أنعام - آیات27 و28
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
خداوند در این دو آیه، به حال مضطرِّ کافر ها و بی دین ها در صحنۀ قیامت اشاره می کند که به خاطر کارنامۀ بدی که از خود ارائه کرده اند، عاجزانه و ملتماسنه از خدا می خواهند که دو مرتبه به دنیا بازگردانده شوند.
اما این کار، ممکن نیست، زیرا اگر آن ها به دنیا برگردند، باز همان کارها را تکرار مى کنند. این که در قیامت، آرزوی بازگشت به دنیا می کنند، به خاطر این است که هنگامى که با چشم خود، نتائج اعمال خویش را می بینند، موقتاً ناراحت و پشیمان شده و آرزو مى کنند که بتوانند اعمال خویش را، به نوعى جبران نمایند. اما این ندامت ها که مربوط به همان حالِ شهود و مشاهدۀ نتیجۀ عمل است، ندامت هاى ناپایدارى مى باشد که براى هرکسی به هنگام رو به رو شدن با مجازات هاى عینى پیدا مى شود، ولى هنگامى که مشاهدات عینى کنار می رود، این خاصیت نیز زائل شده و وضع سابق، تکرار مى گردد. همانند بت پرستانى که به هنگام گرفتار شدن در طوفان هاى سخت دریا و قرار گرفتن در آستانۀ مرگ و نابودى، همه چیز جز خدا را فراموش مى کردند، اما به محض این که طوفان فرو مى نشست و به ساحلِ امن مى رسیدند، به همان حالات گذشته شان، باز می گشتند. آرى انسان بارها در دنیا به هنگام برخورد با شدائد و تلخى ها، تصمیم هایى مى گیرد، ولى چون به آسایش رسید، همه چیز را فراموش مى كند.
پیام های آیه:
كفار، هنگام عرضه شدن بر آتش، وحشت زده و ذلّت بار ناله مى زنند. «اذ وقفوا على النّار فقالوا» مراحل و مواقف قیامت، متعدد است؛ در بعضى از مراحل، گنهكاران ناله مى زنند و در بعضى از مواقف، مهر سكوت بردهانشان مى خورد.
تكذیب آیات و نشانه های الهى، موجب پشیمانى در آخرت است. «اذ وقفوا...فقالوا یا لیتنا»
تا فرصت در دنیا باقى است ایمان آوریم، چون در آخرت، مجال برگشت نیست. «یا لیتنا نردّ»
از آرزوها و حسرت هاى كافران در قیامت، بازگشت به دنیا و ایمان و اطاعت است. «و لا نكذّب...و نكون من المؤمنین»
در قیامت، همۀ اسرار و رازها در درون انسان ها، آشكار مى گردند. «بل بدالهم ما كانوا یخفون»
برگشتن از آخرت به دنیا، محال است. «و لو ردّوا»
صعود قله شاهوار و قله آهار(شاهرود) و قله هفت چیلا(علی آباد کتول)
استان سمنان - استان گلستان
زمان اجرای برنامه: خرداد1400
طبق هماهنگی های قبلی، با یکی از گروه های گرگان، با رهنمایی ایشان، برنامه صعود قله شاهوار و پیمایش این قله به قله آهار و قله هفت چیلا و سرازیر شدن از قله هفت چیلا به پل سیامرزکوه، اجرا شد.
قله شاهوار و قله آهار، در استان سمنان و در منطقه شاهرود قرار دارد. قله هفت چیلا، در استان گلستان و در منطقه علی آباد کتول، واقع شده است.
طبق برنامه، ما ابتدا با مینی بوس، باید به سمت روستای تاش علیا، حرکت کرده و پس از عبور از این روستا، به یال صعود قله شاهوار، به نام یال پیرمیشی برسیم. پس از صعود قله شاهوار، باید به سمت قله آهار رفته و پس از صعود این قله و عبور از دشت اوستا میدان، قله هفت چیلا را صعود کنیم. پس از صعود این قله نیز، به سمت پل سیامرزکوه، در منطقه علی آباد کتول، سرازیر می شویم و برنامه به پایان می رسد.
در ساعت 4و45دقیقه صبح، درحالی که هنوز، آفتاب نزده است، از یال پیرمیشی، صعود قله شاهوار را آغاز می کنیم.
مختصات ابتدای مسیر صعود قله شاهوار با ارتفاع 2641متر:
N 36.34.960 E 054.43.204
نمایی از قله شاهوار از مسیر صعود
نمایی از قله شاهوار از مسیر صعود
مختصات میانی یال پیرمیشی در ارتفاع 3370متری:
N 36.34.828 E 054.44.500
هر چه بیش تر ارتفاع می گیریم، مناظر زیباتری از منطقه، در زیر پایمان مشاهده می شود.
نمایی از قله یزدگی از مسیر صعود قله شاهوار
پس از 2ساعت پیمایش، در زیر شن اسکی قله، جهت صرف صبحانه، توقف می کنیم.
تصویر روستای تاش علیا از مسیر صعود قله شاهوار
نمایی دیگر از قله یزدگی از مسیر صعود قله شاهوار
دورنمای روستای تاش علیا
با حرکت منظم و منسجم گروه، پس از 3ساعت و 30دقیقه، در ساعت 9و 15دقیقه، قله 3945متری شاهوار را صعود می کنیم.
پس از استراحتی کوتاه و گرفتن عکس های یادگاری، به سمت قله آهار که در شرق قله شاهوار، قرار دارد، حرکت می کنیم.
رخ شرقی قله شاهوار
نمایی دیگر از رخ شرقی قله شاهوار
دورنمای قله آهار
رخ غربی قله آهار
فاصلۀ این دو قله، 2کیلومتر و 200متر است و ما پس از یک ساعت پیمایش، دومین قله برنامه، به نام قله آهار را صعود می کنیم.
هر چند ارتفاعی که روی تابلو روی قله، 3900متر را نشان می دهد، اما ارتفاع واقعی این قله، با جی پی اس، 3775متر می باشد.
مختصات قله آهار:
N 36.35.070 E 054.47.322
پس از اندکی استراحت، به سمت قله هفت چیلا، حرکت می کنیم.
فاصلۀ قله آهار به قله هفت چیلا، 10کیلومتر می باشد و این یعنی باید یک مسیر طولانی را طی کنیم تا به قله هفت چیلا برسیم.
در میانۀ راه و در ارتفاع 3470متری، به دشت بسیار زیبای اوستا میدان می رسیم. این دشت، یکی از مرتفع ترین دشت های منطقه می باشد و فضای بسیار مناسبی برای کمپینگ دارد. اما ما چون در این برنامه یک روزه، فرصتمان محدود است، در حد یک استراحت 15دقیقه ای، بسنده می کنیم.
تصاویری از دشت اوستامیدان
پس از استراحتی کوتاه، مسیر خودمان به سمت قله هفت چیلا را ادامه می دهیم.
رفته رفته، وارد استان گلستان می شویم و هر چه به سمت قله هفت چیلا نزدیک تر می شویم، مناظر جنگلی، بیش تر رخ نشان می دهند.
دورنمای روستای سیامرزکوه
رخ غربی قله هفت چیلا
نمایی دیگر از رخ غربی قله هفت چیلا
پس از 4ساعت پیمایش خسته کننده از قله آهار به قله هفت چیلا و رد کردن چند بالا و پایین، بر روی خط الرأس(به اصطلاح، بده بستون)، در ساعت 2و 15دقیقه ظهر، قله هفت چیلا نیز صعود می شود.
نمایی از روستای سیامرزکوه از چشم انداز قله هفت چیلا
مختصات قله هفت چیلا:
N 36.38.081 E 054.49.895
پس از اندکی استراحت و صرف ناهار، در حالی که دیگر خستگی، در ساق اعضای گروه احساس می شود، به سمت پل سیامرزکوه، سرازیر می شویم.
تصاویر قله کفناچی که در فاصلۀ کمی تا قله هفت چیلا قرار دارد که البته در برنامۀ صعود برنامه، قرار نداشت.
قله کفناچی
روستای سیامرزکوه از توابع شهرستان علی آباد کتول
تصاویری دیگر از قله کفناچی
پس از پیمایش یک ساعت و 30دقیقه ای، در ساعت 4عصر، در میانۀ راه، به محله کلبه تشنه کلام، می رسیم.
در این جا، چشمۀ گوارایی وجود دارد و گروه خسته، اندکی استراحت می کند.
پس از استراحتی کوتاه، به سمت پل سیامرزکوه، سرازیر می شویم.
هر چه پایین تر می رویم، هوا گرم تر و پوشش گیاهی، بیش تر می شود.
روستای سیامرزکوه
رفته رفته، مسیر برنامه، از جنگل هم عبور می کند.
در قسمتی از مسیر، به حدی درختان جنگلی، بلند و انبوه می شود ک ه کوهنوردان به آن منطقه، تاریک خانه می گویند.
این جنگل، تنوع پیمایش این برنامه را چند برابر کرد. از آن منطقه خشک و سرد شاهوار گرفته تا این مناظر بکر و زیبای جنگلی.
پس از پیمایش 2ساعت و 30دقیقه، از کلبه تشته کلام، در ساعت 6و 15دقیقه عصر، به پل سیامرزکوه می رسیم. فقط ما از قله هفت چیلا تا پل سیامرزکوه، چیزی حدود 1900متر، بدون وقفه، پایین آمدیم که دیگر زانوهامون به فنا رفت.
نهایتاً این برنامه 13ساعته، پس از 32کیلومتر پیمایش سنگین، و تلاشی که بر روی سه قله، که در منطقه البرز شرقی، قرار دارند، انجام شد، به پایان می رسد. مسافت برنامه: 32کیلومتر
و اما در پایان...
یک جرعه معرفت...
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
«سزاوار است که مؤمن، هشت خصلت را دارا باشد: اول: به هنگام گرفتاری های سخت، با وقار باشد؛ به هنگام راحتی و آسودگی، سپاس گزار باشد؛ به چیزی که خداوند روزی او قرار داده است، قانع و خرسند باشد؛ به دشمنان ستم روا ندارد؛ دوستانش را به سختی و مشقّت نیندازد؛ برای دوستانش، سَربار نباشد؛ تنِ خویش را به سختی اندازد؛ مردم از دست او در آسایش باشند.»
فرازی از "دعای شب جمعه": (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«أللّٰهُمَّ إنِّى أعُوذُ بِکَ فَأَعِذْنِى، وَ أستَجِيرُ بِکَ فَأَجِرنِى، وَ أستَرزِقُکَ فَارْزُقنِى، وَ أتَوَكَّلُ عَلَيْکَ فَاكْفِنِى، وَ أستَنصِرُکَ عَلىٰ عَدُوِّى فَانْصُرنِى، وَ أَسْتَعِينُ بِکَ فَأَعِنِّى، وَ أَسْتَغفِرُکَ يا إلٰهِى فَاغْفِر لِى، آمِينَ آمِينَ آمِينَ.»
خدایا! من به تو پناه می آورم، پس پناهم ده؛ و از تو امان می جویم، پس امانم ده؛ و از تو روزی می خواهم، پس روزی ام ده؛ و توکل می کنم به تو، پس تو خود مرا کفایت کن؛ و برای پیروزی بر دشمنم از تو یاری می خواهم، پس یاری ام ده؛ و از تو مدد می جویم پس مرا کمک کن، ای خدای من! دعایم را بپذیر، بپذیر، بپذیر.
فرازی از "کتاب صَحیفۀ سجّادیّه" که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«أللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ بَارِک لَنا فی حُلُولِ دارِ الْبِلَى، وَ طُولِ الْمُقامَةِ بَيْنَ أطْبَاقِ الثَّرَى، وَ اجْعَلِ الْقُبُورَ بَعدَ فِراقِ الدُّنيا خَيْرَ مَنازِلِنا، وَ افْسَح لَنا بِرَحمَتِکَ فی ضِيقِ مَلاحِدِنا، وَ لا تَفضَحنا فی حاضِرِی الْقِيامَةِ بِمُوبِقاتِ آثامِنا.» دعای42 - شماره14
خدایا بر محمد(ص) و آل او درود فرست؛ و ورود من به سرای پس از مرگ و آخرت را مبارک گردان؛ که ناگزیر بدن های ما در آن، پوسیده خواهد شد؛ و زمان قابل توجهی را در میان خاک و گِل، سپری خواهیم کرد. پس خانۀ قبر ما را پس از مفارقت از دنیا، بهترین مأوی و منزل ما قرار ده؛ و تنگی لحد را بر ما فراخ کن؛ و ما را در روز قیامت، به گناهان بزرگی که مرتکب شده ایم، رسوا و مفتضح مگردان.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
در دل خود، غمی نهان داریم غم هجر اماممان داریم
به امید بهار، می مانیم وَر نه در هر نفس، خزان داریم
ما زمینی ترین زمین گیریم هوس طعم آسِمان داریم
رنگ غربت به ما نمی آید ما که آقای مهرَبان داریم
به زمان، اعتماد باید کرد چون که ما صاحب الزمان داریم
مثل یک روزه دارِ لب تشنه چشم امّید، بر اذان داریم
ما از این خشک سال، خسته شدیم میل دریای بی کران داریم
تا رسیدن به خیمۀ خورشید تا چه اندازه نردبان داریم؟
نردبانی ز اشک می سازیم ما به دل آهِ بی امان داریم
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در صفحه برنامه های بین استانی، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.