بسم الله الرّحمن الرّحیم
زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الْدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ الَّذِينَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِياَمَةِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ.
زندگى دنیا براى کافران زینت داده شده است؛ (از این رو) افراد باایمان (و تهى دست) را مسخره مى کنند، در حالى که پرهیزگاران در روز رستاخیز، بالاتر از آنان هستند؛ و خداوند هر کس را که بخواهد، بدون حساب روزی می دهد.
سورۀ بقره – آیۀ212
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
"ابن عباس"، مفسر معروف قرآن، که زمان رسول خدا(ص) را نیز درک کرده است می گوید: این آیه درباره اقلیت اشرافى و رؤساى قریش نازل شد، که زندگى بسیار مرفه اى داشتند، و جمعى از مؤمنان ثابت قدمِ آغاز اسلام، همچون عمار، بلال و... را که از نظر زندگى مادى فقیر و تهیدست بودند به باد استهزاء و مسخره مى گرفتند، مى گفتند: اگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) شخصیتى داشت و از طرف خدا بود، اشراف و بزرگان از او پیروى مى کردند، آیه فوق نازل شد و به سخنان بى اساس آنها پاسخ داد.
آیه ناظر به اشراف خودخواه قریش است. البته مانع از آن نیست که از مفاد آیه، یک قاعده کلى و عمومى از آن استفاده کرد. در همۀ زمان ها، دارا ها، افراد نَدار را به باد تمسخر می گیرند و این آیه در واقع، خطاب به همۀ این افراد می باشد.
در ابتدا خداوند می فرماید: «زندگى دنیا، براى کافران زینت داده شده است».
لذا از باده غرور سرمست شده «و افراد با ایمان را که احیاناً دستشان تهى است، مسخره می کنند».
این در حالى است در نزد خداوند، «این افراد با ایمان و با تقوا در قیامت برتر از آن ها هستند».
همیشه افراد بى ایمان و دنیاپرست، که سخت فریفتۀ زرق و برق دنیا مى باشند و افق دیدشان از چهار دیوارى ماده، فراتر نمى رود، امکانات مادى را مقیاس ارزیابى همۀ ارزش ها مى دانند و به همین دلیل، در فکر کوتاه و علیل آن ها، کسانى که دستشان از ثروت تهى است، فاقد شخصیت هستند و لذا آنها را به باد تمسخر مى گیرند، در حالى که صاحب نظرانِ با ایمان، که بدین مشت خاک، نظرى ندارند، ارزش هاى مادى را در برابر ارزش هاى معنوى، بى رنگ مى بینند و به آنها همچون بازیچۀ کودکان مى نگرند، و اگر طالب مواهب مادى دنیا هستند، براى این است که آخرت را در لابه لاى آن جستجو مى کنند.
و این مطلب جاى تعجب نیست، چرا که خداوند، در پایان آیه می فرماید؛ «خداوند هر کس را بخواهد، بى حساب روزى مى دهد».
این که خداوند، به افراد با ایمان، بی حساب، روزی می دهد، اشاره به این است که هرگز پاداش ها و مواهب الهى به اندازۀ اعمال ما نیست، بلکه مطابق کرَم و لطف اوست و مى دانیم لطف و کرمش حدّ و حدود ندارد.
پیام های آیه:
این آیه، هم هشدار به كفّار است كه به زرق و برق دنیا، سرگرم ومست نشوید و مؤمنان را مسخره نكنید. زیرا قیامتى هست كه صحنهها عوض مىشوند. و هم موجب تسلاّى خاطر مؤمنان مىباشد كه با تمسخر كافران، سست نشوند و به آینده امیدوار باشند.
مهم نیست که انسان، با داشتن ثروت، در نزد ثروت مندان، عزیز باشد، بلکه مهم این است که انسان، با ایمان و انجام کار شایسته، در نزد خالق و آفریدگارِ ثروت مندان، دوست داشتنی باشد و چقدر این گونه بودن، گواراست.
كفر، دنیا را در نظر انسان جلوه مى دهد. «زیّن للّذین كفروا»
آرى؛ دنیا براى كسانى جلوه مىكند كه به الطاف و نعمتهاى بىحساب قیامت، اعتقادى ندارند، ولى در نظر مؤمن، دنیا كجا و بهشت كجا.
دنیاگرایى عامل تحقیر واستهزاى دیگران مىشود. «زیّنللّذین كفروا... یسخرون»
مسخره كردن تهیدستان، شیوه دائمى اهل دنیاست. «یسخرون»
برترى در قیامت، مخصوص مؤمنانى است كه زخم زبان كفّار، رشتۀ تقواى آنها را پاره نكرده باشد. «والّذین اتّقوا فوقهم»
رزق بى حساب، نشانۀ لطف اوست، نه آن كه خداوند، حساب آن را ندارد و یا حكیمانه تقسیم نمىكند. «یرزق... بغیر حساب»
آبشار لولوم
مینودشت - گلستان
اجرای برنامه در شهریور1393
گلستان، سرزمین آبشارها. این جمله ای است که وقتی گذرتان به استان گلستان می خورد، زیاد دیده می شود. آیا به راستی این جمله حقیقت دارد؟ آیا واقعاً استان گلستان، با آن حجم کوچک خود، نسبت به استان هایی چون مازندران و لرستان، بیشتر آبشار دارد؟ شاید اغراق باشد که چنین مطلبی را بپذیریم؛ اما این نکته را باید دانست که استان گلستان، به نسبت به حجم کوچکش، آبشارهای زیادی را در خود جای داده است. حتی این تراکم آبشارها در استان گلستان، از استان های آبشارخیزی همچون مازندران و لرستان نیز بیشتر است. پس بیراهه نیست که ما گلستان را، سرزمین آبشارها بدانیم. شاهد این مطلب، وجود آبشارهایی همچون، زیارت، شیرآباد، کبودوال، لوه و ده ها آبشار ناشناختۀ دیگر می باشد که در نوع خود، کم نظیر هستند.
در این برنامه، ما به یکی از این آبشارهای بکر و کمتر شناخته شدۀ استان گلستان، به نام لولوم سر می زنیم که در مجاورت روستای لولم قرار گرفته است. این آبشار که برای رسیدن به آن، فعالیت زیادی نمی خواهد، با طبیعت خیره کننده اش، شور و ذوق و شعف مثال زدنی را به طبیعت دوستان هدیه می دهد. قطعاً با دیدن این تصاویر، شما نیز هوایی خواهید شد که از این منطقۀ دوست داشتنی دیدن کنید.
ما در یک صبح سرد بهاری که بیشتر به یک روز زمستانی شبیه بود، به سمت روستای لولم حرکت کردیم.
پس از مشاهدۀ مناظر زیبای منطقه ، وارد روستا شدیم.
در ابتدا از اهالی روستا، آدرس آبشار را پرس و جو کردیم و نهایتاً به سمت آبشار حرکت کردیم. با گذراندن از مزارع و زمین های کشاورزی وارد جنگل شدیم. در ابتدای جنگل، پاکوبی وجود دارد که به سمت آبشار، امتداد پیدا می کند. بعد از پیمایش 10دقیقه ای، صدای غرّش آبشار، به گوش می رسید.
اول تصمیم گرفتیم که مقداری بعد از آبشار اصلی را پیمایش کنیم و سپس به آبشار اصلی بازگردیم. در این پیمایش، ما 4آبشار زیبای دیگر را دیدن کردیم که ارتفاع آن ها هیچکدام به آبشار اول نمی رسید، اما ارزش دیدنشان کمتر از آبشار اول نبود.
چشم انداز رودخانه و جنگل، از بالای آبشار اول
چشم انداز رودخانه و جنگل، از بالای آبشار اول
بعد از کلی گشت و گذار، به آبشار اول بازگشته و این آبشار زیبا را از نزدیک، مشاهده کردیم.
طبیعت بهاری روستای لولم
در مسیر بازگشت به مینودشت...
و اما در پایان...
پیامبر خدا(صلّی الله علیه وآله) می فرماید: همانا بلای بزرگ، دارای پاداش بزرگ است و چون خداوند بنده ای را دوست بدارد، او را به بلای بزرگ دچار سازد. پس هر که به آن بلا، خشنود شود، خداوند نیز از او خشنود گردد و هر که از آن بلا ناخشنود گردد، خداوند نیز بر او خشم گیرد.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
...یا دائِمَ اللُّطف: ای خدایی که لطفت، دائمی و همیشگی است.
...یا لَطیفَ الصُّنع: ای خدایی که ظریف و دقیق می سازی (و خلق می کنی).
فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
یا إلَهی فَلَکَ الحَمدُ فَکَم مِن عائِبَةٍ سَتَرتَها عَلَیَّ فَلَم تَفضَحنی، وَ کَم مِن ذَنبٍ غَطَّیتَهُ عَلَیَّ فَلَم تَشهَرنی، وَ کَم مِن شائِبَةٍ ألمَمتُ بِها فَلَم تَهتِک عَنّی سِترَها، وَ لَم تُقَلِّدنی مَکروهَ شَنارِها، وَ لَم تُبدِ سَوآتِها لِمَن یَلتَمِسُ مَعایِبی مِن جیرتی.
ای خدای نازنینم؛ تو را باید بسیار سپاس گویم؛ چه بسیار عیب که در من وجود داشت، ولی تو مرا رسوا نکردی، و چه بسیار گناهی که من مرتکب شدم، اما تو مرا به آن گناهان مشهور نکردی، و چه بسیار آلودگی هایی که به آن ها دست یافتم و گرفتار آن ها شدم، اما تو فاش نساختی و ننگ آن ها را بر من ننهادی و پیش آشنایان و عیب جویان، آبرویم را حفظ کردی. با این حال، تمام این موهبت هایت مرا باز نداشت، و باز به سوی بدی ها و کارهای خلاف، شتافتم. ...
لطفا برای مشاهده سایر سفرنامه های من در استان گلستان، اینجا را کلیک نمایید.
لطفا برای مشاهده سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهده صفحه درباره من، اینجا را کلیک نمایید.