بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَلَا تَهِنُواْ فِى ابْتِغَآءِ الْقَومِ إِنْ تَكُونُواْ تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً.»
در تعقیب کردن دشمن، سستی و کوتاهی نکنید. در این راه، اگر شما رنج و سختی می کشید، آن ها هم مثل شما، رنج و سختی می کشند؛ با این فرق که شما از خدا، پیروزی و پاداش، امید دارید که البته آن ها ندارند و خداوند، دانایی کاردرست است.
سورۀ نساء - آیۀ104
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
این آیه اشاره به این دارد که هرگز در برابر دشمنان سرسخت، نباید حالت دفاعى به خود گرفت، بلکه همیشه در مقابل دشمن، باید روحیه تهاجم را در خود حفظ کرد؛ زیرا تهاجم، از نظر روانى، اثر فوق العاده اى در کوبیدن روحیۀ دشمن دارد؛ همان طور که در حادثۀ اُحد، بعد از آن شکست سخت، استفاده از این روش توسط مسلمانان شکست خورده، سبب شد دشمنان اسلام، که با پیروزى، میدان نبرد را ترک گفته بودند و دوباره می خواستند حملۀ دیگری به مسلمانان کنند، از سر به در کنند و با سرعت، از مدینه دور شوند.
این آیه به ما می آموزد که مسلمانان باید هیچ یک از تاکتیک هاى دشمن را دست کم نگیرند، و در برابر هر ابزار مبارزه، اعم از مبارزۀ جسمی و روحی و روانی، وسیله و ابزاری محکم تر و کوبنده تر را فراهم سازند و در برابر منطق دشمنان، منطق هاى نیرومند تر، و در برابر سلاح هاى آن ها، سلاح هاى برتر، و حتى در برابر شعارهاى آن ها، شعارهاى کوبنده تر فراهم سازند که در غیر این صورت، حوادث به نفع دشمن رقم خواهد خورد. بنابراین، در عصرى همچون عصر ما، به جاى تأسف خوردن در برابر حوادث دردناک و مفاسد وحشتناکى که مسلمانان را از هر سو، توسط دشمنان احاطه شده اند، باید به طور فعالانه دست به کار شد و در برابر کتاب ها و مطبوعات ناسالم، کتب و مطبوعات سالم فراهم کرد و در مقابل وسائل تبلیغاتى مجهز دشمنان، از مجهزترین وسائل تبلیغاتى روز استفاده نمود، همچون رسانه و فضای مجازی.
پیام های آیه:
مسلمانان باید روحیه قوى داشته باشند و شكستهاى موردى، آن ها را سست نكند. «ولا تهنوا»
به جاى قرار گرفتن در موضع تدافعى، در تعقیب دشمن و در حالت تهاجمى باشید. «لا تهنوا فى ابتغاء القوم»
از عوامل روحیه گرفتن مؤمنان، مقایسۀ رنج هاى خود با رنج های دشمنان است. «فانهم یألمون كماتألمون»
با همه آسیبها و تلخى هاى جنگ، شما پیروزی هستید، چون امید به الطاف الهى دارید. مسلمانان، امیدهاى گوناگون از خدا دارند. امید به امدادهاى غیبى، پیروزى، مرعوب شدن دشمن، پاداشهاى معنوى و امثال آن. «ترجون من الله»
امید، بزرگ ترین اهرم حركت و سرمایه روحى رزمنده است. یا شهادت و سعادت، یا پیروزى. «ترجون من الله ما لا یرجون»
روستای چاه مسلم
شهرستان بندر لنگه - استان هرمزگان
زمان اجرای برنامه: فروردین1396
من در سفر خودم به استان هرمزگان، از بستک، عازم بندر کنگ بودم که در بین راه، به روستای چاه مسلم رسیدم. بارش باران، حال و هوای خاصی به منطقه داده بود. توقفی چند دقیقه ای در این روستا داشتم و از مناظر اطراف آن، عکاسی کردم. این روستا در 51کیلومتری شمال بندر کنگ، واقع شده است. فاصلۀ بندر کنگ تا بندر لنگه نیز، 4کیلومتر می باشد.
نمایی از جاده بندرلنگه - بستک
موقعیت روستای چاه مسلم بر روی نقشه
برکه های زیبایی که بر اثر بارش باران های بهاری، در طبیعت روستا، به وجود آمده اند.
نمایی از نخلستان های پراکنده در اطراف روستا
رنگین کمان زیبا در محدوده جاده روستای چاه مسلم به بندرلنگه
جرعه ای از دریا...
امام صادق(علیه السلام) فرمود:
«سه کار بر مردم، طاقت فرسا است: گذشت از خطاهای مردم. با مال و دارایی خود، به برادرِ مؤمن، کمک کردن. خدا را بسیار یاد کردن.»
فرازی از "دعای کمیل" که مناجات أمیر المؤمنین(علیه اسّلام) با خدا می باشد: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«ألّلهُمَّ إنّی أتَقَرَّبُ إلَیکَ بِذِکرِکَ، وَ أستَشفِعُ بِکَ إلَی نَفسِکَ، وَ أسئَلُکَ بِجودِکَ أن تُدنِیَنی مِن قُربِکَ، وَ أن توزِعَنی شُکرَکَ، وَ أن تُلهِمَنی ذِکرَکَ.»
خدایا، من با یاد تو، به سویت تقرب و نزدیکی می جویم؛ و در درگاهت، خودت را شفیع می سازم؛ و از تو می خواهم که با جودت، مرا به خودت نزدیک کنی؛ و شکرت را به من ارزانی داری؛ و ذکر و یادت را به من الهام کنی.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«...مِن جارٍ کُنتُ أکاتِمُهُ سَیِّئاتی، وَ مِن ذی رَحمٍ کُنتُ أحتَشِمُ مِنهُ فی سَریراتی. لَم أثِق بِهِم رَبِّ فِی السِّترِ عَلَیَّ، وَ وَثِقتُ بِکَ رَبِّ فِی المَغفِرَةِ لی، وَ أنتَ أولی مَن وُثِقَ بِهِ، وَ أعطَی مَن رُغِبَ إلَیهِ، وَ أرأفُ مَنِ استُرحِمَ، فَارحَمنی.» دعای32 - شکاره های 21و22
خدایا؛ من کار زشت خود را از همسایگانم پنهان می دارم، و از گفتن رازها و اسرارم به خویشاوندان و بستگانم، شرم دارم؛ چرا که یقین ندارم آن ها، سرّ مرا بر ملا نکنند. اما تو سزاوار ترین کسی هستی که می توان به او اعتماد کرد، و بخشنده ترین کسی هستی که می توان به او، چشم امید داشت، و مهربان و رؤوف ترین کسی هستی که می توان از او توقعِ عفو و بخشش داشت؛ پس رحم کن و بر من ببخشای.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
من که با گوشه ای از چشم تو خرسند شوم نِگهَم کن، که در این آیِنه، پابند شوم
بی تو در ظلمت محض است دلم ای خورشید با نگاهِ تو پر از نورِ خداوند شوم
سبب رنجشِ تو بوده همۀ اعمالم کاش یک دفعه، تو را باعثِ لبخند شوم
بِأبی أنتَ و اُمّی ز خدا می خواهم که فدائی تو با همسر و فرزند، شوم
گر چه سخت است ولی با نِگهِ تو بُگذار آن چه در مدحِ غلامانِ تو گویم شوم
دلِ من پشت سرت کاسۀ آبی شد و ریخت کی شود پیشِ قدم های تو اسپند شوم
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان هرمزگان، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه درباره من، اینجا را کلیک نمایید.