بسم الله الرّحمن الرّحیم
«إِنَّ فِى خَلْقِ السَّمَاواتِ وَالْأَرضِ وَاخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَأَيَاتٍ لِّأُولِى الْأَلْباَبِ.»
به راستی که در آفرینش آسمان ها و زمین و در رفت و آمد شب و روز، نشانه هایی از خدا برای خردمندان هست.
سورۀ آل عمران - آیۀ190
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
آیه های قرآن، تنها براى خواندن نیست، بلکه براى فهم و درک مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات، مقدمه اى است براى اندیشیدن و تفکر. در این آیه، اشاره به عظمت آفرینش آسمان و زمین شده است و به این ترتیب، مردم را به اندیشه در این آفرینش بزرگ، جلب می نماید، تا هرکس به اندازۀ پیمانۀ استعداد و تفکرش، از این اقیانوس بى کران، سهمى برده و از سرچشمۀ صافِ اسرارِ آفرینش، سیراب گردد. به راستى، جهان آفرینش و نقش هاى بدیع و طرح هاى زیبا و دل انگیز آن و نیز نظام های خیره کننده اى که بر آن، حکومت مى کند، کتاب فوق العاده بزرگى است که هر کلمه و سطر آن، دلیل بسیار روشنی بر وجود و یکتائى آفریدگار جهان است. نقشۀ دلربا و شگفت انگیزى که در گوشه و کنار این جهان و در پهنۀ هستى، به چشم مى خورد، آن چنان قلوب صاحبان خرد را به خود جذب مى کند، که در جمیع حالات خود، چه ایستاده و چه نشسته و چه در حالى که در بستر آرمیده، و به پهلو خوابیده اند، به یاد پدید آورندۀ این نظام و اسرار شگرف آن مى باشند.
پیام های آیه:
آفرینش جهان، هدفدار است. «خلق السموات... لایات لاولى الالباب»
هستى شناسى، مقدّمۀ خداشناسى است. «خلق السموات...لایات» برگ درختانِ سبز، در نظر هوشیار؛ هر ورقش دفترى است، معرفت كردگار
اختلاف و رفت و آمد دقیقِ ساعاتِ شب و روز در طول سال، در نظر خردمندان، تصادفى نیست. «و اختلاف اللیل و النّهار لَایات»
قرآن، مردم را به تفكرِ در آفرینش، ترغیب مى كند. «خلق... لَایات لاولى الالباب»
هركه خردمندتر است باید نشانه هاى بیشترى را از جهان هستی، دریابد. «لَایات لاولىالالباب»
آفرینش، پر از راز و رمز، و ظرافت و دقت است كه تنها خردمندان، به درک آن راه پیدا می کنند. «لَایات لاولىالالباب»
خانه عیدی
بندر کنگ - شهرستان بندر لنگه - استان هرمزگان
زمان اجرای برنامه: فروردین1396
بندر کنگ، یکی از شهرهای قدیمی و با اصالت استان هرمزگان محسوب می شود. بافت تاریخی این شهر، همچنان نفس می کشد و همچون شهرهای استان یزد، زندگی در آن جریان دارد. در بافت قدیمی بندر کنگ، چندین خانه تاریخی شاخص وجود دارند که یکی از آن ها، خانه عیدی می باشد. خانه عیدی، خانه ای بزرگ با نمایی زیبا و معماری متفاوت بادگیرهایش، شناخته شده می باشد.
من در سفری که از مشهد، به استان هرمزگان و شهر بندر کنگ داشتم، تصمیم گرفتم که از این خانه تاریخی، عکاسی کنم. ابتدا با آدرسی که در دست داشتم، خودم را به این خانه رساندم. اما ظاهراً درب آن قفل بود و اثری از گردشگران در آن جا نبود. کمی مکث کردم و تصمیم گرفتم که برگردم و از خانه ای دیگر، عکاسی کنم. در همین حین، گویا مالک محترم خانه عیدی، که در خانه ای نوساز، سکونت داشتند، من را دید و من از او سؤال کردم که خانه عیدی، آیا همیشه بسته است؟ ایشان با رویی خوش، خودش را معرفی کرد که مالک خانه عیدی، خودم هستم. سپس وقتی ایشان فهمید که من قصد دارم از این خانه، عکاسی کنم، کلید را به پسرش داد و ما با پسر ایشان، وارد خانه شدیم. همزمان باران هم، به شدت می بارید. پسر ایشان هم با صبر و حوصله، شروع به معرفی خانه و معماری آن کرد که الحق، اطالاعات خوبی نسبت به معماری خانه، دستگیرم شد. پس از یک ساعت عکاسی، مجدداً از خانه، خارج شدیم و با تشکر و سپاس فراوان، از حضور خانواده محترم عیدی، مرخص شدیم. این خاطرۀ شیرین را هرگز فراموش نخواهم کرد.
موقعیت شهر بندر کُنگ بر روی نقشه
نمایی از حیاط باصفای خانه عیدی
نمایی از پشت بام خانه عیدی
بیشترین چیزی که در بافت قدیمی و تاریخی شهر بندر کنگ، به چشم می خورد، بادگیرها هستند.
نمای خارجی خانه عیدی
این اشکالی که در دیوارها، حکاکی شده است، به هیچ عنوان، تکراری نیست. هرکدام، یک تصویر جدیدی را نشان می دهند.
نمایی از معماری داخل بادگیرها
جرعه ای از دریا...
پیامبر اکرم(صلّی الله علیه وآله) در توصیه ای به امام علی(علیه السّلام) فرمودند:
«یا علی، تو را از سه خصلت بسیار بد، باز می دارم: حسد؛ حرص و زیاده خواهی؛ دروغگویی.»
فرازی از "دعای صباح" که مناجات أمیر المؤمنین(علیه اسّلام) با خدا می باشد: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
إلَهی... وَ هَوایی غالِبٌ، وَ طاعَتی قَلیلٌ، وَ مَعصیَتی کَثیرٌ، وَ لِسانی مُقِرٌّ بِالذُّنوبِ؛ فَکَیفَ حیلَتی یا سَتّارَ العُیوبِ، وَ یا عَلّامَ الغُیوبِ، وَ یا کاشِفَ الکُروبِ؛ إغفِر ذُنوبی کُلَّها بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.»
ای خدای من، هوی و هوسم بر من چیره گشته است؛ و فرمانبرداری و اطاعتم نسبت به تو، کم شده است؛ و گناهانم زیاد گشته است؛ و زبانم به گناهانم اقرار می کند؛ پس چه چاره ای دارم ای ستار العیوب و ای دانای بر همه چیز و ای برطرف کنندۀ گرفتاری ها؛ به حُرمَت محمد و آل او، گناهانم را ببخش.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«ألّلهُمَّ لا خَفیرَ لی مِنکَ فَلیَخفُرنی عِزُّکَ، وَ لا شَفیعَ لی إلَیکَ فَلیَشفَع لی فَضلُکَ، وَ قَد أوجَلَتنی خَطایایَ فَلیُؤمِنّی عَفوُکَ.» دعای31 - شمارۀ25
خداوندا، مرا هیچ پناهی نیست، پس عزت تو پناه من باشد؛ و مرا در بارگاهت هیچ شفیعی نیست، پس فضل تو مرا شفاعت کند؛ و گناهانم مرا هراسناک و مضطرب کرده است، پس عفو و گذشت تو مرا ایمن گرداند.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
هر قطره دریا می شود وقتی بیایی صحرا شکوفا می شود وقتی بیایی
آئینه در آئینه در آئینه، لبخند دنیا چه زیبا می شود وقتی بیایی
چیزی شبیهِ آن چه در باور نیاید مانند رؤیا می شود وقتی بیایی
رمز تمامِ قفل های بستۀ ما یک لحظه، پیدا می شود وقتی بیایی
یوسف که در مصرِ ملاحَت پادشاه است محو تماشا می شود وقتی بیایی
در باورِ ما ریشه دارد وعدۀ وحی "فتحاً مُبینا" می شود وفتی بیایی
آن پرچمی که عصر عاشورا زمین خورد در کعبه برپا می شود وقتی بیایی
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان هرمزگان، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.