بسم الله الرّحمن الرّحیم
«أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَن بَآءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَيهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ. هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ.»
آیا آن هایی که به دنبال رضا و خشنودی خدا می باشند، مثل آن هایی هستند که گرفتار خشم و غضب خداشده اند و جایشان در جهنم است؟ دوزخ بد سرانجامی است. بله، آنان که در طلب رضای خدا هستند، پیش خدا، بلندمرتبه و عالی قدر می باشند و خدا به کردارشان، آگاه است.
سورۀ آل عمران - آیات162 و163
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله)، فرمان حرکت به سوى "احد" را صادر کرد، جمعى از منافقین، به بهانۀ این که یقین به وقوع جنگ ندارند، از حضور در میدان، خوددارى کردند. در این هنگام، برخی از مسلمانانِ ضعیف الایمان، به آن ها ملحق شدند. خداوند در این آیه، سرنوشت آن ها را تشریح مى کند و مى گوید: «آیا کسانى که فرمان خدا را اطاعت کردند و از خشنودى او پیروى نمودند، همانند کسانى هستند که به سوى خشم خدا بازگشتند و جایگاه آن ها جهنم و پایان کار آن ها، زشت و ناراحت کننده است؟»
این آیه، اشاره به این نکته دارد که نه تنها منافقینِ تن پرور و مجاهدین، با هم فرق دارند، بلکه هر یک از کسانى که در این دو صف قرار دارند، به تفاوت درجۀ فداکارى و جانبازى و یا نفاق و دشمنىِ با حق، در پیشگاه خدا، در درجات متفاوتی قرار دارند. مثلاً از درجۀ عالی، بندگان خوب خدا هستند تا درجۀ خیلی ضعیف که بندگان بد خدا در آن هستند. برای مثال و درک مطلب، درجات، عبارتند از عالی، خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف. هر یک از بندگان خدا به فراخور اعمال و نیتش، در یکی از این درجه ها، جای دارد.
پیام های آیه:
هدف مجاهدان واقعى، بدست آوردن رضاى خداست، نه پیروزى و غنائم و خودنمایى. «افمن اتّبع رضوان اللّه...»
در جامعۀ اسلامى، نباید مجاهدین و مرفّهین، یكسان دیده شوند؛ با توجه به شأن نزول «افمن اتّبع رضوان اللّه... كمن باء...»
روى گردانى از جبهه و جنگ، بازگشت به غضب خداست. «كمن باء بسخط»
ملاک عمل یک مسلمان، فقط باید خشنودى یا خشم الهى باشد. «رضوان اللّه... بسخط من اللّه»
دوگنبدان کوخرد
بستک - استان هرمزگان
زمان اجرای برنامه: فروردین1396
وقتی از بستک، به سمت بندر لنگه حرکت می کنیم، پس از مسافت 38کیلومتر، به شهر کوچک و تاریخی کوخرد می رسیم. در فاصلۀ 1000متری این شهر، مقبره ای با دو گنبد بسیار زیبا، دیده می شود که چشم هر گردشگری را به خود جلب می کند. این مقبرۀ تماشایی در کنار جاده قرار دارد، گردشگران را مُجاب می کند که در کنار آن، توقفی داشته و از معماری شاهکار آن، دیدن کنند.
این بنای فوق العاده که به دوگنبدان مشهور است، آرامگاه سه تن از مشاهیر شهر کوخرد می باشد. حاج شیخ عبد الرحمن بزرگ، قاضی حاج ملا اسماعیل و حاج ملا عبد الواحد، افرادی هستند که در زیر این گنبد، مدفون شده اند. مجموعۀ دو گنبدان کوخرد، مربوط به دورۀ قاجار می باشد و در بهمن1382 به ثبت سازمان میراث فرهنگی، دَر آمده است. این مجموعۀ تاریخی، علاوه بر بنای دو گنبد، یک قبرستان بزرگ تاریخی را نیز در خود جای داده است که تماشای آن، خالی از لطف نمی باشد. بدون تردید، این بنای خاص و متفاوت، از زیباترین جاذبه های گردشگری بستک، محسوب می شود که در نوع خود، کم نظیر می باشد.
من در سفری که از مشهد به استان هرمزگان داشتم، پس از گشت و گذار در شهر بستک، راهی بندر لنگه شدم و در بین راه، تصمیم گرفتم که در کنار مقبرۀ دو گنبد کوخرد، توقفی کرده و عکاسی کنم. هوای منطقه، بارانی بود، اما این باعث نشد که من دست از عکاسی بر دارم. تصاویری که اکنون مشاهده می کنید، تصاویر مجموعۀ تاریخی دو گنبدان، در هوای بارانی می باشد.
موقعیت کوخرد بر روی نقشه
روبروی بنای دوگنبدان، یک مقبره دیگری هم دیده می شود که در مجاورت قبرستان تاریخی، واقع شده است.
چشم اندازی زیبا از قبرستان تاریخی
و اما در پایان...
یک جرعه معرفت
پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) فرمودند:
«اگر سه چیز در آدمیزاد نبود، چیزی او را سرافکنده و سر به زیر نمی کرد: بیماری. فقر و نیازمندی. مرگ. هرچند همۀ این سه مسئله، در او هست، اما همچنان چموش و پُر جست و خیز می باشد.»
فرازی از دعای جوشَن کبیر که در آن، خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«یا مَن لا یَبسُطُ الرِّزقَ إلّا هو»: ای خدائی که زیادگردانندۀ روزی، فقط تو هستی.
«یا مَن لا یُحیِی المَوتَی إلّا هو»: ای خدایی که کسی غیر از تو نمی تواند مرده را زنده کند.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«ألّلهُمَّ وَ أیُّما مُسلِمٍ أهَمَّهُ أمرُ الإسلام، وَ أحزَنَهُ تَحَزُّبُ أهلِ الشِّرکِ عَلَیهِم فَنَوَی غَزوًی، أو هَمَّ بِجِهادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعفٌ، أو أبطَأت بِهِ فاقَةٌ، أو أخَّرَهُ عَنهُ حادِث، أو عَرَضَ لَهُ دونَ إرادَتِهِ مانِعٌ، فَاکتُب إسمَهُ فِی العابِدین، وَ أوجِب لَهُ ثَوابَ المُجاهِدین، وَ اجعَلهُ فِی نِظامِ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحِینَ.» دعای27 - شمارۀ17
خداوندا، هر مسلمانی که قلبش برای سربلندی اسلام، می تپد و از یکپارچگی کفر، بر ضد اسلام، اندوهگین است؛ و قصد جنگ و پیکار، با آن ها را دارد، اما ناتوانی و بیماری، او را خانه نشین کرده و یا فقر، او را از رفتن به جهاد، باز داشته است و یا پیش آمد و یا مانع دیگری، پای او را بسته و جلوی ارادۀ او را گرفته است؛ نام او را در زمرۀ علمداران و سرداران سپاه اسلام، درج کن و ثواب مجاهدان را برای او ارزانی دار و او را در سلسلۀ شهدا و نیکوکاران، قرار ده.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
می شود فرصت دیدار، مهیا حتما بد به دل راه نده می رسد آقا حتما
ای که دنبال دوای غم هجران هستی می شود درد نهان تو مداوا حتما
ثمر گریۀ ما خندۀ روز فرج است آن زمان می شکُفَد خنده به لب ها حتما
دوری غیبت طولانی و تأخیر ظهور امتحانی است برای همۀ ما حتما
انبیا منتظر آمدنش می باشند می رسد پشت سرش حضرت عیسی حتما
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان هرمزگان، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه درباره من، اینجا را کلیک نمایید.