بسم الله الرّحمن الرّحیم
«ياأَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا أنفِقوا مِمّا رَزَقناكُم مِن قَبلِ أن يَأْتِىَ يَوْمٌ لا بَيعٌ فيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْكافِرونَ هُمُ الْظّالِمونَ.»
اى کسانى که ایمان آورده اید! از آن چه به شما روزى داده ایم، انفاق کنید، پیش از آن که روزى فرار رسد(قیامت) که در آن روز، نه خرید و فروشى هست (تا بتوانید نجات را خریدارى کنید)، و نه دوستى سودى دارد، و نه شفاعت (و پارتی بازی) شامل حالتان مى شود و کافران، همان ظالمان هستند.
سورۀ بقره - آیۀ254
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
انفاق، از مهم ترین اسباب نجات، در قیامت است. در این آیه خداوند اهرم هایى را براى تشویق مردم به انفاق بكار برده است:
الف) آن چه که دارى، ما به تو دادیم و از خودت نمی باشد. «رزقناكم»
ب) مقدارى از آن چه که دارى کمک كن، نه همه آن ها را. «ممّا»
ج) این انفاق براى قیامت تو، از هر دوستى بهتر است. «یأتى یوم...»
امروز که در دنیا، توانایى انفاق کردن را دارید، پیش از آن که روز واپسین فرارسد و دست شما کوتاه شود، انفاق کنید.
فراز پایانی آیه نیز اشاره به این دارد که آن دسته از افرادی که انفاق را ترک مى کنند، هم به خویشتن ستم روا مى دارند و هم به دیگران.
پیام های آیه:
استفاده از فرصتها در كارهاى خیر، ارزش است. «من قبل ان یأتى یوم»
یاد معاد، عاملى براى تشویق به انفاق است. «انفقوا... یأتى یوم...»
یكى از راه هاى ایجاد روحیّه سخاوت، توجّه به دستِ خالى بودن انسان، در قیامت است. «لا بیع ولا خلة ولا شفاعة»
طبیعت بهاری روستای مزایجان
زرین دشت - استان فارس
زمان اجرای برنامه: اسفند1401
روستای مزایجان با ارتفاع 800متر، در جنوب شرقی شهرستان زرین دشت، قرار دارد. این روستا به لحاظ جغرافیایی، در بن بستی عمیق قرار دارد که تا ده ها کیلومتر، در اطراف آن، هیچ شهر و آبادی دیده نمی شود؛ اما با این حال روستای مزایجان با جمعیتی بالغ بر 2800نفر، پر جمعیت ترین روستای شهرستان زرین دشت، به حساب می آید. این روستا جاذبه های تاریخی و طبیعی زیادی، در خود جای داده است که می توان به قلعه مزایجان، چهارطاقی مزایجان و برکه سفید، اشاره کرد که این برکه، جزو یکی از برکه های بزرگ جنوب کشور، محسوب می شود. از جاذبه های طبیعی روستا نیز می توان به دو سد و جنگل پراکنده ای که در حاشیه روستا، وجود دارد، اشاره کرد.
برای رسیدن به این روستا، ابتدا باید از شهر حاجی آباد، مرکز شهرستان زرین دشت، به سمت شهرپیر، حرکت کرد. فاصله حاجی آباد تا شهرپیر، 8کیلومتر و فاصله شهرپیر تا روستای گلکویه،18کیلومتر و فاصله روستای گلکویه تا روستای مزایجان، 31کیلومتر می باشد.
من در یک برنامه دو روزه، ابتدا از قلعه روستا و سپس از بافت روستا عکاسی کردم. در روز دوم نیز ابتدا در صبحگاه، از طبیعت بهاری روستا و سپس از چهارطاقی و برکه سفید، عکاسی کرده و در عصرگاه هم از دو سد روستا، عکاسی کردم.
من در شب اول، به دعوت یکی از اهالی دوست داشتنی روستا، به نام پرده خرم، شب را در منزل ایشان استراحت کرده و در شب دوم نیز، به دعوت یکی دیگر از اهالی عزیز روستا، به نام رمضان پگاه، به خانه ایشان رفته و استراحت کردم.
من این گزارش رو اختصاص می دهم به تصاویر طبیعت بهاری روستا و سایر جاذبه های روستا نیز، در گزارش های مجزا، خواهند آمد.
موقعیت "روستای مزایجان" بر روی نقشه
مسیر دسترسی به روستای مزایجان
روستای مزایجان، در ارتفاع 800متری از سطح دریا
طبیعت جاده مزایجان
قسمتی از جاده روستا که پر از پیچ و خم می باشد.
پس از پیمودن مسافت زیادی در جاده، بالأخره روستا از دور، خودنمایی می کند.
تابلوی ورودی روستا
تصویر کوهی که قلعه مزایجان، بر روی آن قرار دراد.
تصاویر چشم انداز روستا در عصر روز اول
با اندکی تأمل، شب از راه می رسد و من نظاره گر منظره زیبای شب روستا می شوم.
بعد از عکاسی در روز اول، شب به منزل آقای پرده خرم می روم. و جناب پرده خرم که از فرزند شهیدش می گفت.
با آغاز روز دوم برنامه و بعد از صرف صبحانه، به مزارع اطراف می روم و از طبیعت بهاری منطقه، عکاسی می کنم.
روستای مزایجان، در منطقه گرمسیر استان فارس قرار دارد؛ از این رو، بهار این منطقه، در اسفند ماه، آغاز می شود.
علاوه بر گندم و جو، پنبه هم به عنوان یکی از محصولات روستا، به حساب می آید.
و اما در پایان...
جرعه ای از دریا...
امام سجاد(ع) می فرمایند:
«بدان که صدقه، بلاها و دردها را در دنیا و آتش دوزخ را در آخرت، از تو دور می سازد.»
فرازی از "دعای بعد از نماز امام زمان(ع)، در روز جمعه": (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«أللّٰهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ، وَ بَرِحَ الْخَفاءُ، وَ انْكَشَفَ الْغِطاءُ، وَ ضاقَتِ الْأَرضُ بِما وَسَعَتِ السَّماءُ، وَ إِلَيکَ يا رَبِّ الْمُشتَكَىٰ، و َعَلَيکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخاءِ.»
خدایا! بلاها بسی بزرگ شده و به واسطۀ افتادن پرده ها، سختی های نهان، آشکار گشته و زندگی در زمین، تنگ شده و شکایتم را ای پروردگارم، به سوی تو می برم و در سختی ها و راحتی ها، اعتمادم به توست.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«ألّلهُمَّ وَ أنطِقنی بِالهُدَی وَ ألهِمنی التَّقوَی، وَ وَفِّقنی لِلَّتی هِیَ إزکَی، وَ استَعمِلنی بِما هُوَ أرضَی.»
خدایا، زبان مرا در مسائلی که موجب هدایت می شود، گویا گردان؛ و دل مرا با تقوا آمیزش ده؛ و مرا در مسائلی موفق بدار که موجب پاکی من گردد؛ و مرا در کارهایی مشغول دار که موجب رضایت تو است.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان فارس، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.