قله چالویی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«وَ ذَرِ الَّذينَ اتَّخَذُواْ دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا...»

به حال خودشان رها کن کسانی را که بازی و سرگرمی را دین و هدف خودشان قرار داده اند و زرق و برق زندگی دنیا، گولشان زده است.

سوره أنعام - آیه70

پیام های آیه:

دلبستگى و فریفته شدن به دنیا، زمینۀ به بازى گرفتن دین است. «الّذین اتّخذوا دینهم لعبا...غرّتهم الحیاة الدّنیا»

 

 

صعود قله چالویی

شاهرود - استان سمنان

زمان اجرای برنامه: تیر1401

بدون تردید قله چالویی، چغر ترین و سنگین ترین قله استان سمنان، به حساب می آید. این قله، علاوه بر شیب های تند و متعددی که دارد، مسیر پیمایشش هم بسیار طولانی است و همین دوعامل، سبب می شود که صعود این قله، بسیار دشوار شود. از ویژگی های شاخص این قله می توان به مسیر صعود متنوّع و جذّابش اشاره کرد که همه چی در آن یافت می شود؛ از پیمایش یک درۀ پهن و پر آب تا پیمایش تنگه ای ژرف و عمیق و صعود از قسمت صخره ای مسیر و سپس صعود یالی که منتهی به قله می گردد. روی هم رفته مسیر صعود به قله و بازگشت از آن، به بیش از 22کیلومتر می رسد که برای یک برنامۀ یک روزه، بسی زیاد محسوب می شود.

برای صعود این قله، ابتدا خودمان  را به شهر مجن می رسانیم و از آن جا راهی آبشار تنگه داستان می شویم. فاصلۀ آبشار تا مجن، 11کیلومتر می باشد. مسیر صعود قله، از پارکینگ آبشار تنگ داستان آغاز می شود که 2300متر، ارتفاع دارد. این یعنی ما باید چیزی حدود 1460متر صعود کنیم تا بر فراز قله چالویی قرار بگیریم.

با هماهنگی با یکی از گروه های کوهنوردی گرگان، در ساعت 6و 20دقیقه و درحالی که خورشید، تازه پرتو صبحگاهی اش را بر منطقه، گسترانیده است، برنامه را آغاز می کنیم.

 

موقعیت "قله چالویی" بر روی نقشه

 

 

 

 

 

مسیر پیمایش شده در برنامه، با رنگ سبز مشخص شده است.

 

 

 

نمایی از تنگه داستان در ابتدای برنامه

 

 

 

 

 

در ابتدا شاهد نسیم خنک صبحگاهی هستیم اما هرچه می گذرد، هوا گرم تر می شود.

 

مسیر صعود قله، از درۀ مجاور آبشار تنگه داستان می باشد. دره ای زیبا که با پوشش جنگلی اُرس، مُزیّن شده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خط الرأس چالویی، در سمت چپ ما در بیش تر تصاویر، دیده می شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نمایی از رودخانه ای که در داخل دره، جریان داد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خط الرأس چالویی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خط الرأس چالویی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از ابتدای مسیر، خط الرأس چالویی با آن همه فراز و نشیبش، در سمت چپ مان، جلب توجه می کند. پس از پیمایش دره و درحالی که به تنگه ملاحسن نزدیک می شویم، این قله چالویی است که با قد و بالای رفیعش، خودی نشان می دهد. این نما از قله، این پیام را دارد که مسیر سخت و طولانی را برای صعود، در پیش خواهیم داشت.

 

چندین نما از قله چالویی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در ابتدای تنگه، 30دقیقه جهت استراحت و صرف صبحانه، توقف می کنیم. از اینجا تا قله دیگر دسترسی به آب نیست و اعضای گروه، هرکدام جداگانه، یک و نیم لیتر آب، بر می دارند.

 

 

 

پس از پیمایش 3ساعتۀ دره، در ساعت 9و 20دقیقه، به تنگه ملاحسن می رسیم. تنگه ای که مسیر صعود قله، از داخل آن عبور می کند.

 

ابتدا وارد تنگه ملاحسن می شویم.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پس از 30دقیقه، پیمایش تنگه به پایان می رسد.

 

 

 

در میانۀ مسیر، به یک صخره ای بر می خوریم که ناگزیر، باید دست به سنگ شد؛ صخره ای که صعودش، خالی از چالش نیست.

 

 

 

 

 

پس از صعود صخره، به یالی می رسیم که منتهی به قله می شود. یالی که چندین شیب نفس گیر دارد.

 

چندین تصویر دیگر از قله چالویی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پس از صعود یال، تیم به تیغه های زیر قله می رسد و پس از گذر از تیغه ها، در ساعت 1ظهر، قله چالویی صعود می شود.

 

پس از توقف 15دقیقه ای بر روی قله، به سمت پایین سرازیر می شویم.

 

مجدداً در ساعت 4عصر، به کف دره اصلی و رودخانه می رسیم.

 

پس از استراحتی کوتاه و درحالی که هوا هم خیلی گرم شده است، به سمت تنگ داستان، حرکت می کنیم.

 

تصاویر بازگشت به آبشار تنگ داستان

 

 

 

 

 

محل زندگی عشایر منطقه

 

 

 

نهایتاً در ساعت 6عصر، به پارکینگ آبشار تنگه داستان می رسیم و بدین ترتیب پس از 12ساعت فعالیت، این برنامه سنگین، به پایان می رسد.

و اما در پایان...

یک جرعه معرفت...

امام صادق(علیه السّلام) فرمود:

«خداوند متعال، پیغمبر خویش را به ده خصلت بزرگوارانه، ویژه داشت. پس خویش را امتحان کنید و ببینید که اگر این خصلت ها، در شما هم وجود دارد، خدا را شاکر باشید و اگر این خصلت ها در شما وجود ندارد، از خداوند بخواهید که آن ها را به شما هم ارزانی بدارد.

اول) یقین. دوم) قناعت. سوم) صبر و شکیبایی. چهارم) شکر و سپاسگزاری. پنجم) رضا و خشنودی از شرایط. ششم) حُسنِ خلق و نیک خویی. هفتم) سخاوت و بخشندگی. هشتم) غیرت. نهم) شجاعت و ذلاوری. دهم) مروت و جوانمردی.»

فرازی از بخش "دعاهای اعمال روز جمعه": (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

«...فَإنِّى لَم أُصِب خَيراً قَطُّ إِلّا مِنکَ، وَ لَم يَصرِف عَنِّى سوءً قَطُّ أحَدٌ سِواکَ، وَ لَستُ أَرْجو لآخِرَتی وَ دُنیاىَ وَ لا لِيَوْمِ فَقری يَوْمَ يُفرِدُنی النَّاسُ فی حُفرَتی وَ أُفْضى إِلَيکَ بِذَنبی سِواکَ.»

خدایا؛ من به هیچ خیری دست نیافته ‌ام جز آن که از سوی تو بوده است و هیچ گزندی از من دور نشده است جز آن که تو آن را از من دور داشته ای. ای خدای من؛ امیدی به دنیا و آخرتم و روزی که با کوله باری از گناهان، مرا در قبرم تنها می گذارند، ندارم جز به مهر تو.

فرازی از "کتاب صَحیفۀ سجّادیّه" که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

«وَ تَلَقَّيتَ مَن عَصاکَ بِالْحِلمِ، وَ أمهَلتَ مَن قَصَدَ لِنَفسِهِ بِالظُّلمِ، تَستَنظِرُهُم بِأَناتِکَ إِلَى الْإِنابَةِ، وَ تَترُکُ مُعَاجَلَتَهُم إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيلا يَهلِکَ عَلَيکَ هالِكُهُم، وَ لا يَشقَى بِنِعمَتِکَ شَقِيُّهُم إلّا عَن طُولِ الْإِعْذارِ إِلَيهِ، وَ بَعدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيهِ، كَرَماً مِن عَفوِکَ يا كَرِيمُ، وَ عائِدَةً مِْ عَطفِکَ يا حَلِيمُ.»   دعای45 - شماره9

خدایا؛ با کسی که با تو به نافرمانی برخواسته باشد، با حلم و بردباری، برخورد می کنی؛ و کسی را که بر خویش، ستم روا داشته است را فرصت می دهی تا توبه کند و به سویت بازگردد. خدایا؛ در عقوبت کسی، شتاب نمی فرمایی تا توبه کند. کسی هلاک نشود و بدبخت نگردد، مگر آن که دیر زمانی از مهلتش بگذرد و حجت بر وی تمام شده باشد. ای خدای کریم! این همه بزرگواری و بخشندگی و مهربانی و بنده نوازی توست؛ ای پروردگار حلیم.

«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»

از دلم زنجیرِ عشقِ این و آن را باز کن     من به پایان آمده کارم خودت آغاز کن

شوقِ وصلِ تو مرا کشتست بس کن ای حبیب     با دلم بازی نکن اینقدر، در را باز کن

بی نیازِ مطلقی اما ز بابِ عاشقی     گفته ای من می خرم بنده برایم ناز کن

من صدایم در نمی آید خجالت می کشم     در مناجاتت مرا داوودِ خوش آواز کن

هر شبم بی ذکر و یادت طی شد و عمرم گذشت     پس بیا وُ امشبم را یک شبِ ممتاز کن

من جوانی کرده ام آخر سرم خورده به سنگ     با دو دستِ رحمتت قدری سرم را ناز کن

معجزه می خواهد آخر این دلِ آلوده ام     با ولایِ پر فروغت در دلم اعجاز کن

یا قَدیمَ المَنِّ وَ الرَّحمة، ای مولای من     جلوۀ رحمانیت را باز هم ابراز کن

 

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان سمنان، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.

برای مشاهدۀ صفحه "درباره من"، اینجا را کلیک نمایید.