بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا ءَاتِنَا فِى الْدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى الْأَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ الْنَّارِ. أُوْلئِكَ لَهُمْ نَصِيِبٌ مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ.»
برخی از مردم وقتی از خدا درخواستی دارند، علاوه بر دنیا، آخرت را نیز لحاظ می کنند و میگویند: « پروردگارا، به ما در دنیا نیکی عطا کن و در آخرت نیز نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ حفظ کن»؛ این گروه به سبب این درخواستشان، نصیب و بهره ای از فضل خدا دارند و خداوند سریعاً پادش آن ها را می دهد.
سورۀ بقره - آیۀ201و202
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
بعضى از افراد، جز به مواهب مادى دنیا نظری ندارند و چیزى غیر از آن را از خدا نمى خواهند؛ بدیهى است که آن ها در آخرت از همه چیز بى بهره اند.
ولى گروهى، هم مواهب مادى دنیا و هم مواهب معنوى را می خواهند؛ بلکه زندگى دنیا را نیز به عنوان مقدمه تکامل معنوى مى طلبند، و این است منطق اسلام که هم نظر به جسم و ماده دارد و هم نظر به جان و معنا که اولى را زمینه ساز دومى مى شمرند و هرگز با انسان هاى یک بُعدى، یعنى آن ها که در مادیات غوطه ورند و براى آن اصالت قائلند، یا کسانى که به کلى از زندگانى دنیا بیگانه اند سازگار نیست.
مراد از "حَسَنه (نیکی)" در آیه، می تواند به معنى علم و عبادت در دنیا و بهشت در آخرت؛ و یا مال در دنیا و بهشت در آخرت؛ و یا همسر خوب و صالح در دنیا، و بهشت در آخرت دانست.
در حدیثى نیز از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) آمده است: « کسى که به او قلبى شاکر، زبانى مشغول به ذکر خدا، و همسرى با ایمان که او را در امور دنیا و آخرت یارى کند عطا شده باشد، نیکى دنیا و آخرت به او داده و از عذاب آتش باز داشته شده است.»
بدیهی است که واژه "حسنه"، به معنى هر گونه خیر و خوبى است و مفهومى وسیع و گسترده دارد که تمام مواهب مادى و معنوى را شامل مى شود، بنابراین، آنچه در روایات فوق یا کلمات مفسران آمده است بیان مصداق هاى روشن آن مى باشد، و مفهوم آیه را محدود نمى کند.
پیام آیه:
سطحى نگر نباشیم. گروهى در بهترین زمانها و مكانها، تنها دعاى آنها رسیدن به زندگى كوتاه مادّى است. «ربّنا اتنا فى الدنیا وما له فى الاخرة من خلاق»
دنیا و آخرت با هم منافاتى ندارند، به شرط آن كه انسان به دنبال حسنه و نیكى باشد. «فى الدنیا حسنة و فى الاخرة حسنة»
هر رفاهى مذموم نیست؛ البته زندگانى نیكو، مطلوب است. «ربّنا اتنا فى الدنیا حسنة»
دوزخ، حساب جدایى دارد. مؤمنین با این كه از خداوند نیكى آخرت را مىخواهند، ولى براى نجات از آتش، جداگانه دعا مىكنند. « قِنا عذاب النار»
در دعاها براى نجات از آتش، اصرار و تكرار عجیبى است. مثلا در دعاى مُجیر، حدود هفتاد بار مىخوانیم: «اجِرنا مِن النار یا ربّ» پروردگارا! ما را از آتش جهنّم نجات بده. ویا در دعاى جوشن كبیر كه صد بند دارد، در پایان هر بند آن مىگوییم: «خَلّصنا من النّار یا ربّ» پروردگارا؛ ما را از آتش دوزخ خلاص کن.
بهره انسان در قیامت، تنها از بعضى از كارهایش می باشد، نه تمام آنها. «ممّا كسبوا» چه بسیار كارهایى كه انسان مىكند، ولى به خاطر نداشتن قصد قربت و نیّت خالص، در قیامت از آن بهره نمىبرد.
بدون كسب وتلاش، بهرهاى نیست. «لهم نصیب ممّا كسبوا»
پاداش سریع، یك امتیاز است. «سَریعُ الحِساب»
قله مزار - روستای بالندر
مشهد
اجرای برنامه در اردیبهشت1394
هرچند قلۀ مزار، در جوار روستای بالندر قرار گرفته است، اما مسیر صعود این قله، از سه راه مشهد - سربرج - مغان می باشد. این قله، یک برتری نسبی نسبت به تپه ماهورهای اطراف خود دارد و با ارتفاع کمش، اشراف خوبی به منطقه دارد. در سمت شرقی قله، سد طرق و در سمت غربی، رشته کوه بینالود دیده می شود. بر روی قله، یک سنگ قبر قدیمی و یک اتاقک کوچکی به چشم می خورد. علت نام گذاری این قله به مزار هم به خاطر همین مزاری است که بر روی قله وجود دارد. پیمایش این قله در یک برنامۀ سه - چهار ساعته می گنجد. ما در یک صبح دل انگیز بهاری، از مشهد به این منطقه آمدیم و برای اولین بار این قله را صعود کردیم. چشم انداز رشته کوه بینالود، دریاچۀ سدّ طرق، روستای بالندر و روستای مغان، از مزایای صعود این قلۀ کوتاه قامت بود.
نمایی باز از رشته کوه بینالود
روستای بالندر از چشم انداز قلۀ مزار
سنگ نگاره های مجهول الحالی که بر روی قلۀ مزار وجود دارد و حضور کارشناسان میراث فرهنگی را می طلبد.
دریاچۀ سد طرق از چشم انداز قلۀ مزار
طبیعت بهاری مسیر قلۀ مزار
لطفاً جهت بازدید از سایر سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک کنید.
لطفاً جهت بازدید از سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک کنید.
و اما در پایان...
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه وآله) فرمودند: هر که در دنیا "دو رو" باشد، در روز رستاخیز دو زبان آتشناک خواهد داشت.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
یا مَن إلَیهِ یَقصِدونَ المُنیبون: ای خدایی که توبه کاران، جز تو مقصدی ندارند.
یا مَن إلَیهِ یَلجَأُ المُتَحَیِّرون: ای خدایی که سرگردان ها و متحیّرها، به درگاه تو پناه می برند.
فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
ألّلهُمَّ إخسَأهُ عَنّا بِعِبادَتِک، وَ اکبِتهُ بِدُؤُبِنا فِی مَحَبَّتِک، وَ اجعَل بَینَنا وَ بَینَهُ سِتراً لا یَهتِکُه، وَ رَدماً مُصمِتاً لا یَفتُقُه.
خدایا، این توفیق را بر ما ارزانی دار که با عبادتت، شیطان از ما دور شود و با محبّت و دوست داریت ، شیطان شکست بخورد؛ و نیزمیان ما و او، حجاب و پرده ای دَر آویز که شیطان، قدرت دریدنش را نداشته باشد و سدی استوار کن که او نتواند آن را بشکند.