بسم الله الرّحمن الرّحیم
«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُواْ بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ. يُرِيدُونَ أَن يَخْرُجُواْ مِنَ النَّارِ وَ مَا هُمْ بَخارِجِينَ مِنْهَا وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ.»
کسانی که بی دینی کنند، حتی اگر بر فرض محال، دو برابرِ تمام دارایی های زمین را هم داشته باشند و برای رهایی خودشان از عذابِ روز قیامت، هزینه اش بکنند، هرگز از آن ها قبول نخواهد شد و عذابی زجرآور در انتظارشان خواهد بود. دائم می خواهند از آتش فرار کنند، ولی نمی توانند از آن جا فرار کنند. آخر، عذابشان دائمی است.
سورۀ مائده - آیات36 و37
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
این دو آیه، اشاره به سرنوشت افراد بى ایمان و آلوده، می کند و می فرماید: افرادى که کافر شدند با هیچ سرمایه و قدرتى، نمی توانند از مجازات های الهی، رهائى یابند. تنها در پرتو ایمان، تقوا، جهاد و عمل، مى توان از عذاب دردناک خدا، رهایى یافت.
همۀ راه هاى نجات در قیامت، بسته است. كافران نه از رحمت الهى بهره مند مى شوند، چون مخصوص اهل تقواست و نه از شفاعت، كامى مى گیرند، چون شفاعت، مخصوص كسانى است كه خداوند از آن ها، راضى باشد؛ به علاوه از مرگ خبرى نیست، زیرا پیوسته در آتش هستند و درخواست مرگشان پذیرفته شدنی نیست.
پیام های آیه:
كارایىِ اموال، تنها در دنیاست و در آخرت، ثروت، بى ثمر است. «ما تُقبّل...»
در روز قیامت، در دستگاه عدل الهى، وثیقه، پذیرفته نمى شود. «لیفتدوا... ما تُقبّل»
عامل اصلى سعادت، در درون انسان است مثل ایمان، تقوا وجهاد، نه در بیرون انسان، مثل مال و ثروت. «لهم ما فى الارض جمیعاً... ما تقبّل منهم»
عذاب كافران، نه با وثیقه دفع مى گردد، نه با گذشتِ زمان، قطع مى شود. «و ما هم بخارجین»
كسى كه در دنیا با آن همه برهان و ارشاد، ازظلمت هاى شرک و جهل بیرون نیاید، در آخرت هم از دوزخ بیرون نخواهد آمد. «لهم عذاب مقیم»
غار هندل آباد
مشهد
زمان اجرای برنامه: اردیبهشت1391
روستای هندل آباد، در 35کیلومتری شمال شرق مشهد، قرار دارد. در ارتفاعات این روستا، غاری وجود دارد که به غار هندل آباد، معروف گردیده است. این غار، با یک دهانۀ کوچک مستطیلی، در کوه هزار بز، می باشد. کوه هزار بز، در 12کیلومتری شرق روستا، واقع شده است.
من به اتفاق یکی از دوستان، وارد روستا شدیم و پرسان پرسان، مکان غار را پیدا کرده و وارد غار شدیم. این غار یک مسیر اصلی دارد، به طول 130متر که در قسمت هایی از آن، تالارهای بلندی می شود. مناظر زیبای دیواره های رسوبی غار، چشم گیر است و حفره های مرموزی در آن، به چشم می خورد. از نکات جالب توجه، وجود تعداد بسیار زیادی خفاش بود که نشان می داد این غار، هنوز به تسخیر طبیعت گردان، در نیامده است. پس از بازدید جذاب 2ساعته، از غار خارج شدیم و منطقه را ترک کردیم.
موقعیت روستای هندل آباد، بر روی نقشه
نمایی از قله هزار بز
طبیعت زیبای دامنه کوه هزار بز
دهانه غار
پیش روی در غار
تصویر زیبای یک خفاش در غار
تعداد زیادی خفاش که در این غار، زیست می کنند.
نمایی از یک استلاگمیت زیبا در غار هندل آباد
خفاش ها در غار تنها نبودند و تعدادی قورباغه نیز در آن جا، جا خوش کرده بودند.
نمایی از تالار نه چندان بزرگ غار هندل آباد
و اما در پایان...
یک جرعه معرفت...
امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
«چیزی برتر از خدا ترسی، در نهان و آشکار؛ و میانه روی، در بی نیازی و یا فقر؛ و حق گویی، در حال رضا و خشنودی و یا در حال غضب؛ و تضرع و التماس، به درگاه خدا در هر حالی، نیافتم.»
فرازی از دعای کمیل که مناجات أمیرالمؤمنین(ع) با خداوند می باشد: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ، قَوِّ عَلَی خِدمَتِکَ جَوارِحی، ...وَ هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِکَ، وَ الدَّوامَ فِی الإتِّصالِ بِخِدمَتِکَ، ...وَ اُسرِعَ إلَیکَ فِی البارِزینَ، وَ أشتاقَ إلَی قُربِکَ فِی المُشتاقینَ، وَ أدنو مِنکَ دُنُوَّ المُخلِصینَ، وَ أخافَکَ مَخافَةَ الموقِنینَ، وَ أجتَمِعَ فی جِوارِکَ مَعَ المُؤمِنینَ.»
پروردگارا، اعضای بدنم را توانا و قدرتمند ساز تا در خدمت تو به کار اندازم؛ و حالی بر من عطا کن که در ترسیدن از تو، کوشا باشم و این که خدمت من به تو، همیشگی و پایدار باشد؛ تا این که بشتابم به کویت با پیشروان، و مشتاق قرب و نزدیکی به تو باشم با مشتاقان، و به تو نزدیک شوم، مانند مخلصان، و از تو بترسم، مانند اهل یقین، و گردآیم در آستانت، همراه مؤمنان.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«ما عِندَ أَحَدٍ دُونَکَ دِفاعٌ، وَ لا بِأَحَدٍ عَن سَطْوَتِکَ امتِناعٌ، تَحكُمُ بِما شِئتَ عَلَى مَن شِئتَ، وَ تَقضِي بِما أَرَدتَ فِيمَن أَرَدتَ. فَلَکَ الحَمدُ عَلَى ما وَقَيتَنا مِنَ البَلاءِ، وَ لَکَ الشُّكرُ عَلَى ما خَوَّلتَنا مِنَ النَّعماءِ.» دعای36 - شمارۀ5 و6
ای معبود من؛ هیچکس وسیله ای ندارد که عذاب تو را بازگرداند و یا از خشم تو، به سلامت عبور کند؛ تو توانِ آن را داری که دربارۀ هرکس، هر حکم و اراده ای داشته باشی، عملیاتی و اجرا کنی. پس تو را سپاس که ما را از بلاها، حفظ نمودی و تو را شکر می کنم که ما را از نعمت هایت، بهره مند گرداندی.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
به چشمت بدوز، این نگاهِ مرا به خود، منتهی ساز، راهِ مرا
خدایا کدام ابر یا آسمان نهان کرده در خویش، ماهِ مرا؟
عجب کیمیایی شده نامِ تو که زر کرده، قلبِ سیاهِ مرا
مگیر از سرم سایۀ لطف را خرابش نکن سرپناهِ مرا
بدون تو دارم نفس می کشم ببخش ای شَها اشتباهِ مرا
تو را دوست دارم از این روسیاه سوا کن دلِ بی گناهِ مرا
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه درباره من، اینجا را کلیک نمایید.