پیمایش مسیر اوسون به ایستگاه پنج تله کابین توچال

بسم الله الرّحمن الرّحیم

... وَاتَّقُواْ اللَّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ.

تقوا پیشه کنید، چرا که بدانید خدا با پرهیزگاران است.

سورۀ بقره - آیۀ194

 

 

پیمایش مسیر اوسون به ایستگاه پنج تله کابین توچال

شمیرانات - استان تهران

اجرای برنامه درفروردین1394

در روزهای نخستین فروردین ماه که هنوز حال و هوای زمستانی حکم فرما است، ما در یک پیمایش یک روزه، از دربند و از مسیر اوسون، ابتدا این مسیر را تا ایستگاه پنج تله کابین، پیمایش می کنیم و از آن جا تا ارتفاع3500 صعود کرده و مجدّداً به ایستگاه پنج، باز می گردیم و در نهایت با تله کابین به پایین می رویم.

این برنامه در حالی اجرا شد که روز قبلش برف سنگینی در منطقه باریده بود و چشم انداز های زیبایی را به تصویر می کشید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ایستگاه پنج تله کابین توچال

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چشم انداز منطقه، از ارتفاع 3500متری

 

 

 

 

 

ایستگاه پنج تله کابین توچال

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ایستگاه پنج تله کابین توچال

و اما در پایان...

امام حسن مجتبی(علیه السّلام) فرمودند: همانا بهترین و نیکوترین کار نیک، اخلاق نیک و خوش اخلاقی است.

فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

یا مَن لا یُتَوَکَّلُ إلّا عَلَیه:  ای خدایی که جز تو نمی توان بر کسی توکل کرد.

یا مَن لا یُرجَی إلّا هو:  ای خدایی که جز تو، امیدی نباشد.

فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

یا إلَهی لَو بَکَیتُ إلَیکَ حَتَّی تَسقُطَ أشفارُ عَینی، وَانتَحَبتُ حَتَّی یَنقَطِعَ صَوتی، وَ قُمتُ لَکَ حَتَّی تَتَنَشَّرَ قَدَمایَ، وَ رَکَعتُ لَکَ حَتَّی یَنخَلِعش صُلبی، وَ سَجَدتُ لَکَ حَتَّی تَتَفَقّا حَدَقَتایَ، وَ أکَلتُ تُرابَ الأرضِ طولَ عُمری، وَ شَرِبتُ ماءَ الرَّمادِ آخِرَ دَهری، و ذَکَرتُکَ فِی خِلالِ ذَلِکَ حَتَّی یَکِلَّ لِسانی، ثُمَّ لَم أرفَع طَرفی إلَی آفاقِ السَّماءِ إستِحیاءً مِنک.

ای خدای من، اگر پیش تو بگریم، چنان که موژه های چشمم بریزد و زاری کنم، چنان که نفسم بگیرد و در خدمت تو به ایستم، چنان که پاهایم از ضعف بلرزد و چنان به تعظیم تو خم شوم که مهره های کمرم به درد آید و چنان پیشانی بر خاک نهم که چشم هایم از کاسه بیرون آید و نیز اگر در همۀ عمر، خاک زمین خورم و آب خاکستر نوشم و پیوسته نام تو را بر زبان آرم تا زبانم فرو مانَد و از شرم، نگاهم را به سوی آسمان، بر ندارم، سزاوار آن نیستم که حتّی یکی از گناهانم پاک شود.

 

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان تهران، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.

برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.