جنگل گوسفندگویه - رودسر

بسم الله الرحمن الرحیم

«إنَّ الَّذینَ ءامَنوا وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ لَهُم جَنّاتٌ تَجری مِن تَحتِها الأنهارُ ذَلکَ الفَوزُ الکَبیر.»

آنان که به خدا ایمان آورده و عمل نیکو انجام میدهند، بر آنها البته در بهشت باغهایی است که رودها در زیر درختانش جاری می باشد؛ این است سعادت و پیروزی بزرگ.

سورۀ بروج، آیه11

نکاتی در مورد آیه شریفه:

 چه فوز و رستگاری از این برتر که در جوار قرب پروردگار و در میان انواع نعمت هاى پایدار، با سربلندى و افتخار جاى گیرند، ولى نباید فراموش کرد، کلید اصلى این پیروزى و فوز کبیر، ایمان و عمل صالح است.

با توجه به این که در این آیه مبارکه، کلمه "صالحات" آمده است و کلمه صالحات، جمع صالح می باشد، بیانگر انست که تنها یک یا چند عمل صالح کافى نیست، بلکه تمام لحظات زندگی باید بر محور عمل صالح، دور زند.

جنگل گوسفندگویه

رودسر – گیلان

زمان اجرای برنامه: شهریور1393

یکی از معروف ترین مناطق جنگلی و ییلاقی استان گیلان، اشکورات است.این منطقه، از شهر کوچک رحیم آباد آغاز شده و تا ارتفاعات منطقه کوهستانی الموت، واقع در استان قزوین، ادامه پیدا میکند. اشکورات، به دو قسمت اشکورسفلی و اشکور علیا که مجاور کوهستان سماموس میباشد، تقسیم میشود. جنگل گوسفند گویه یکی از ده ها طبیعت این خطه پرجاذبه جنگلی میباشد. برای رسیدن به آبادی گوسفندگویه، باید از شهر رودسر به جنوب حرکت کرده و پس از عبور 5کیلومتری از رحیم آباد، وارد فرعی سمت چپ شوید. در جای جای این جاده فرعی، این امکان برای گردشگران وجود دارد که درکنار رودخانه، مکان استراحت مناسبی را پیدا کنند.

و اما در پایان..

ایام خوش آن بو که با دوست به سر شد، باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود

فرازی از دعای جوشن کبیر: (کتاب مفاتیح الجنان)

«یا مُجیبَ الدَّعَوات»:  ای خدایی که دعاها را اجابت می کنی.

فرازی از کتاب صحیفه سجّادیّه که از لسان اما سجّاد(علیه‌السّلام) صادر شده است:

«...ثُمَّ ضَرَبَ لَه فِی الحَیاةِ أجَلاً مَوقوتاً، وَنَصَبَ لَه أمَداً مَحدوداً، یَتَخَطّأُ إلَیهِ بَأیّامِ عُمرِهِ، وَیَرهَقُهُ بِأعوامِ دَهرِه، حَتّی إذا بَلَغَ أقصَی أثَرِهِ، وَاستَوعَبَ حِسابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إلی ما نَدَبَهُ إلَیهِ...لِیَجزیَ الَّذینَ أساؤُا بِما عَمِلوا وَ یَجزِیَ الِّذینَ أحسَنوا بِالحُسنَی.»

آن گاه که پروردگار، برای عمر هریک از افراد، مدتی معین و اجلی معلوم مقرر داشت و هر روز که می گذرد، همچون گامی است که انسان ها به سوی اجل و مرگ خویش نزدیک می شوند. هر سال که برآید، قسمتی از عمر است که تباه می شود. چون این مدت معلوم به پایان رسد و آخرین جای پای انسان بر زمین نقش بندد، در نهایت خداوند او را به سرای آخرت که دیار پاداش و کیفر است می خواند؛ در اینجا سهم خویش را از رفتار و کردار خود در دنیا، دریافت میکند. اگر از بدکاران باشد او را به عمل زشتش، کیفر می کند و اگر از نیکوکاران باشد، او را به عمل نیکش، پاداش دهد.

لطفا برای مشاهده سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.