بسم الله الرّحمن الرّحیم
«زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الْدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ الَّذِينَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ»
زندگى دنیا براى کافران زینت داده شده است؛ (از این رو آنان)، افراد باایمان (و تهى دست) را مسخره مى کنند؛ در حالى که پرهیزگاران در روز رستاخیز، بالاتر از آنان هستند؛ و خداوند هر کس را که بخواهد، بدون حساب روزی می دهد.
سورۀ بقره - آیۀ212
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
این آیه، هم هشدار به كفّار است كه به زَرق و برق دنیا، سرگرم ومست نشوند و مؤمنان را مسخره نكنند؛ زیرا قیامتى هست كه صحنه ها عوض مىشوند. از سوی دیگر این آیه، موجب تسلاّى خاطر مؤمنان مىباشد كه با تمسخر كافران، سست نشوند و به آینده امیدوار باشند.
این آیه دربارۀ اقلیت اشراف و رؤساى قریش نازل شد، که زندگى بسیار مُرفّهی داشتند، و نیز جمعى از مؤمنان ثابت قدمِ، در آغاز اسلام، همچون عمار، بلال و... را که از نظر زندگى مادى، فقیر و تهی دست بودند را به باد استهزاء و مسخره مى گرفتند و مى گفتند: اگر پیامبر (ص) شخصیتى داشت و از طرف خدا بود، اشراف و بزرگان از او پیروى مى کردند، آیۀ فوق نازل شد و به سخنان بى اساس آنها پاسخ داد.
خداوند در این آیه یک قانون کلی مطرح می کند و آن هم این است که هر که با تقوا تر باشد، در روز آخرت، از همه شریف تر و برتر است؛ زیرا در آن جهان، مقامات معنوى صورت عینى به خود مى گیرد و مؤمنان در درجات بالایى قرار خواهند گرفت، آن ها گوئى بر فراز آسمان ها سیر مى کنند، در حالى که کافران و مسخره کنندگان، در اعماق زمین مى روند.
در انتهای ایه خداوند می فرماید: «خداوند هر کس را بخواهد بى حساب روزى مى دهد.»
این جمله در حقیقت، بشارت و آرامش است براى مؤمنان فقیر، و هشدار و تهدیدى است براى ثروتمندان مغرور و بى ایمان. جملۀ اخیر اشاره به این دارد که خداوند در آینده، به مؤمنان روزى بى حساب مى دهد، همان گونه که با پیشرفت اسلام این معنى تحقق یافت. بى حساب بودن روزى خداوند به افراد با ایمان، اشاره به این است که هرگز پاداش ها و مواهب الهى، به اندازۀ اعمال ما نیست، بلکه مطابق کرَم و لطف اوست و مى دانیم لطف و کرمش حدّ و حدود ندارد.
پیام های آیه:
كفر، دنیا را در نظر انسان جلوه مى دهد. «زیّن للّذین كفروا» آرى، دنیا براى كسانى جلوه مى كند كه به الطاف و نعمتهاى بى حساب قیامت، اعتقادى ندارند، ولى در نظر مؤمن، دنیا كجا و بهشت كجا.
دنیا گرایى عامل تحقیر واستهزاى دیگران مىشود. «زیّنللّذین كفروا... یسخرون»
مسخره كردن تهیدستان، شیوۀ دائمى اهل دنیا است. «یسخرون»
برترى در قیامت، مخصوص مؤمنانى است كه زخم زبان كفّار، رشتۀ تقواى آن ها را پاره نكرده باشد. «والّذین اتّقوا فوقهم»
رزق بىحساب، نشانۀ لطف اوست، نه آن كه خداوند حساب آن را ندارد و یا این که حكیمانه تقسیم نمى كند. «یرزق... بغیر حساب»
پاییز روستای زیارت
گرگان - گلستان
اجرای برنامه در آبان1395
روستای زیارت که همواره با آبشار معروفش، شناخته می شود، یکی از مناطق پر رونق گردشگری در استان گلستان و مخصوصاً شهر گرگان می باشد. روزگاری این روستا، با صفا و با روح بوده است، اما اکنون به سبب ساخت وسازهای فراوان و بی مورد، دیگر حال و هوای آن روستای زیارت گذشته را ندارد. اساساً هرگاه گردشگران و توریست ها پایشان را به منطقه ای باز کنند، موجب می شود که اصالت های فرهنگی و نحوۀ زندگانی افراد بومی تغییر کند. البته ممکن است برخی از اهالی منطقه، این ظرفیت را داشته باشند که نگذارند فرهنگ و یا آداب و رسومشان، دست خوش انحراف و یا تغییر شود.
من در یک سفر پاییزی و پس از بازدید از آبشار، گشت وگذاری در اطراف روستا زدم و تصاویر پاییزی این روستا را ثبت کردم.
موقعیت روستای زیارت بر روی نقشه
چند چشم انداز پاییزی از روستای زیارت
خانه ای سنتی در روستای زیارت
لطفاً جهت بازدید از سایر سفرنامه های من در گرگان، اینجا را کلیک کنید.
برای بازدید از بیوگرافی مدیر سایت، اینجا را کلیک نمایید.
و اما در پایان...
امام باقر(علیه السّلام) فرمودند: ابوذر، از ترس خداوند چنان گریست که از درد چشم، گلایه کرد. عده ای به او گفتند: ای ابوذر، چرا از خدا نمی خواهی که چشمانت را شفا دهد؟ ابوذر گفت: به راستی که من به این چشم درد، توجّهی ندارم، بلکه اندوه و دغدغۀ مهم تری ذهن مرا به خود جلب کرده است. آن گروه از ابوذر پرسیدند: چه دغدغه و اندوهی تو را رنج می دهد؟ ابوذر گفت: دو رویداد بزرگِ بهشت و دوزخ، [و این که من سرانجام، وارد کدامشان خواهم شد].
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«یا مَن فَضلُهُ عَمیم»: ای خدایی که فضلت، فراگیر است و همه را بهرمند می کند.
«یا مَن یَرَی وَ لا یُرَی»: ای خدایی که همه را می بینی ولی خودت دیده نمی شوی.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«ألّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِه، وَ بَلِّغ بإیمانی أکمَلَ الإیمان، وَ اجعَل یَقینی أفضَلَ الیَقین، وَ انتَهِ بِنیَّتی إلَی أحسَنِ النّیّات، وَ بِعَمَلی إلَی أحسَنِ الأعمال.»
خدایا، بر محمد(ص) و آل او درود فرست، و ایمان مرا به کامل ترین مرتبۀ ایمان برسان، و نیز یقین مرا، بهترین یقین گردان، و نیّت مرا در زمرۀ بهترین نیّت ها قرار ده، و عمل مرا در جرگۀ بهترین عمل ها، جای دِه.
"به امید آمدن یگانه منجی"
در حسرت تو خون شده چشم نگارها ای انتظار آخر چشم انتظار ها
ای آشنا تر از همه، این دیده کور باد نشناخته اگرچه تو را دیده بارها
خار طمع به چشم و به پا ریسمان ترس افتاده ایم بی تو در این گیر و دارها
جز اشک ناشیانه و جز آه پشت آه دیگر چه چشم داشتی از تازه کارها!؟
کار دل از ترحم دلدار هم گذشت زنگار بسته آینه جای غبار ها
پاییزمان شدند و گلاویزمان شدند سرمی رسند بی تو یکایک بهار ها
مشتی پیاده در دل این جاده مانده ایم رحمی به ما نکرد کسی از سوار ها
دل کاش جز مسیر تو راهی بلد نبود شد درد سر برای من این اختیار ها
تاری ز موی یار دل زار را بس است این ما و این گلوی مهیای دارها
برگرد! تا به دور تو گردم مرید وار در دور نامرادی این روزگارها