بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَ إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمنُ الْرَّحِيمُ.»
و خدای شما، خداوند یگانه ای است، که غیر از او معبودی نیست؛ اوست بخشنده و مهربان.
سورۀ بقره - آیۀ163
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
الف) آیات متعددى از قرآن این نکته را روشن مى سازد که، هر کس در حال کفر و دشمنى با حق از دنیا برود، هیچ گونه راه نجاتى براى او نیست، و باید هم چنین باشد; زیرا با توجه به این که سعادت و بدبختى جهان دیگر نتیجه مستقیم اندوخته هائى است که از این جهان با خود مى بریم، جز این انتظارى نمى توان داشت، کسى که بال و پر خود را با آتش کفر و دشمنى با حق سوزانده، مسلماً در آن جهان قدرت پرواز ندارد، و سقوطش در "درکات دوزخ" حتمى است، و چون عالم دیگر، جاى تحصیل وسیله نیست براى همیشه در چنین وضعى خواهد ماند.
این موضوع درست به آن مى ماند که انسان بر اثر شهوت رانى ها و هوسبازى ها از روى علم و عمد، چشم هاى خود را از دست بدهد و تا پایان عمر مجبور شود، نابینا بماند.
بدیهى است این سرنوشت مخصوص کافرانى است که از روى علم و عمد راه کفر و دشمنى با حق را بپیمایند.
ب) این آیه یکتائى خداوند را به طورى که هر گونه انحراف و شرک را نفى مى کند، بیان کرده است، گاه و بى گاه به موجوداتى که داراى صفات منحصر به فرد و به اصطلاح یکتا هستند برخورد مى کنیم، اما ناگفته پیدا است همه آنها در یک یا چند صفت مخصوص به خود، ممکن است منحصر به فرد و یکتا باشند، اما خداوند در ذات یکتا است، در صفات یکتاست، در افعال یکتاست، یکتائى خدا عقلاً قابل تعدد نیست، او یکتائى است ازلى و ابدى یکتائى است که حوادث در یگانگى او اثر نمى کند، یکتائى او هم در ذهن است و هم در بیرون ذهن، کوتاه سخن این که او در یکتائى خود هم یکتاست.
بناهای تاریخی شهر ورزنه
شهرستان اصفهان
اجرای برنامه در فروردین1393
ورزنه، شهری در غرب شهرستان اصفهان و در حاشیۀ شمالی باتلاق گاوخونی قرار دارد. این شهر، پر از بناهای تاریخی است که مهمترین آن ها، پل ورزنه و مسجد جامع می باشد. عبور زاینده رود از وسط این شهر، همچون اصفهان، طراوت مثال زدنی را برای شهروندانش به وجود آورده است.
در این گزارش، به بناهای تاریخی نه چندان مطرح این شهر پرداخته شده است.
آب انبار ورزنه
کاروانسرای ورزنه
کبوترخانۀ ورزنه
اقامتگاه سنتی ورزنه
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در شهرستان اصفهان، اینجا را کلیک کنید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان اصفهان، اینجا را کلیک کنید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک کنید.
و اما در پایان...
پیامبر اکرم(صلّی الله علیه وآله) فرمود: از نشانه های انسانیّت، بِه سازی دارایی و اموال است.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
...یا عاصِمَ مَنِ استَعصَمَهُ: ای خدایی که هرکس از تو نگهداری جوید، نگهدارش می شوی.
...یا راحِمَ مَنِ استَرحَمَة: ای خدایی که هر کس از تو طلب رحمت و مهربانی کند، بر او رحم می کنی.
فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«...وَ قُلتُ: سُبحانَ رَبّی، کَیفَ یَسأَلُ مُحتاجٌ مُحتاجاً؟ وَ أنَّی یَرغَبُ مُعدِمٌ إلَی مُعدِم؟ فَقَصَدتُکَ یا إلَهی بِالرَّغبَة، وَ أوفَدتُ عَلَیکَ رَجائی بِالثِّقَةِ بِک.»
خداوندا؛ گاهی از مواقع، مرا حاجتی است که به واسطۀ وسوسه های نفسانی، به سراغ انسان های دیگر می روم تا به خواسته ام برسم. اما به تنبّه و آگاهی دادن تو، هشیار می شوم که کارم خطا است. آری؛ چگونه می شود که محتاجی از محتاج دیگر درخواست و تقاضا کند؟ و فقیری به دریوزگی و بیچارگی به فقیر دیگر رو زند؟ پس ای خدای بی نیاز من؛ با رغبت و میل درونی و امید، خود را بر تو عرضه می کنم و درخواستم را از تو طلب خواهم کرد.