بسم الله الرّحمن الرّحیم
...هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ... .
زنان لباس شما هستند و شما نیز، لباس آنها هستید.
سورۀ بقره - آیۀ187
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
لباس، از یکسو، انسان را از سرما و گرما و خطر برخورد اشیاء به بدن، حفظ مى کند، و از سوى دیگر، عیوب او را مى پوشاند، و از سویی دیگر، زینتى است براى تنِ آدمى. این تشبیه که در آیه فوق آمده است، اشاره به همه این نکات دارد.
دو همسر، یکدیگر را از انحرافات حفظ مى کنند، عیوب هم را مى پوشانند، وسیله راحتی و آرامش یکدیگرند، و هر یک زینت دیگرى محسوب مى شود.
این تعبیر، نهایت ارتباط معنوى مرد و زن و نزدیکى آنها به یکدیگر و نیز مساوات آنها را در این زمینه کاملاً روشن مى سازد؛ زیرا همان تعبیر که درباره مردان آمده، بدون هیچ تغییر درباره زنان هم آمده است.
در تشبیه همسر به لباس، نكات و لطایف بسیارى نهفته است:
لباس باید در طرح و رنگ و جنس، مناسب انسان باشد؛ همسر نیز باید كفو انسان و متناسب با فكر و فرهنگ و شخصیّت انسان باشد.
لباس مایۀ زینت و آرامش است؛ همسر و فرزند نیز مایۀ زینت و آرامش خانوادهاند.
لباس، عیوب انسان را مى پوشاند. هریك از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایىهاى یكدیگر را بپوشانند.
لباس، انسان را از سرما و گرما حفظ مىكند؛ وجود همسر نیز كانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى رهاند.
دورى از لباس، مایۀ رسوایى است. دورى از ازدواج و همسر نیز سبب انحراف و رسوایى انسان مىگردد.
در هواى سرد، لباس ضخیم و در هواى گرم، لباس نازك استفاده مىشود. هر یك از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با نیاز روحى طرف مقابل تنظیم كند؛ اگر مرد عصبانى است، زن با لطافت با او برخورد كند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا كند.
انسان باید لباس خود را از آلودگى حفظ كند. هر یك از دو همسر نیز باید دیگرى را از آلوده شدنِ به گناه، حفظ نماید.
نیاز زن و مرد به یكدیگر، دو طرفه است و هریك براى پوشش نیازهاى طبیعى خود به دیگرى نیازمند است. «هنّ لباس لكم و انتم لباس لهنّ»
روستای تاریخی کنزق
سرعین – استان اردبیل
اجرای برنامه در شهریور1393
روستای کنزق در 3کیلومتری شرق سرعین واقع شده است. در جوار این روستا، بقایای روستای قدیمی کنزق به چشم می خورد که بخاطر تخریب آن، در زلزلۀ سال های گذشته، خالی از سکنه شده است. اکنون این منطقۀ متروکه، از جاذبه های گردشگری سرعین محسوب می شود.
لطفاً جهت مشاهده سایر سفرنامه های من در استان اردبیل، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً جهت بازدید از سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
و اما در پایان...
امام باقر(علیه السّلام) فرمود: چون هنگام جان سپاری پدرم، امام سجاد، فرا رسید، مرا در آغوش گرفت و آن گاه فرمود: من تورا به چیزی وصیّت می کنم که جدّم امام علی نیز وصیت کرده بود. ای پسر عزیزم، بپرهیز از این که بر کسی که یاوری جز خدا ندارد، ستم و ظلم روا داری.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
...یا کَریمَ الصَّفح: ای خدایی که کریمانه از خطای بندگانت گذشت می کنی.
...یا کَثیرَ الخَیر: ای خدایی که خیرِ بسیار، داری.
فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
...أنتَ الَّذی وَصَفتَ نَفسَکَ بِالرَّحمةِ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارحَمنی وَ أنتَ الَّذی سَمَّیتَ نَفسَکَ بِالعَفوِ فَاعفُ عَنّی.
ای خدای من؛ این تو هستی که خودت را به رحمت نام گذاردی، پس مرا به حق محمد و آلش، رحم کن، و این تو هستی که خودت را به عفو و بخشندگی معرفی کردی، پس مرا ببخش.