بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحیم
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَفِرينَ.
و یاد کن هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده و خضوع کنید؛ همگی سجده کردند جز ابلیس که سر باز زد و تکبّر ورزید و بخاطر نافرمانی و تکبّرش از کافران شد.
سورۀ بقره؛ آیۀ34
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
سجده بر آدم چون به فرمان خدا بود، در واقع بندگى و عبودیت خداست؛ زیرا عبادت واقعى، عملى است كه خداوند بخواهد، نه آنكه طبق میل ما باشد. ابلیس حاضر بود قرنها سجده كند، ولى به آدم سجده نكند.
ابلیس مرتكب دو انحراف و خلاف شد:
الف: خلاف عقیدتى؛ «أبى» كه سبب فسق او شد.
ب: خلاف اخلاقى؛ «استكبر» كه سبب دوزخى شدن او گردید.
سجده بر آدم نه به خاطر جسم او، بلكه به خاطر روح الهى اوست.
بىانصافى است كه تمام فرشتگان بر انسان سجده كنند، ولى انسان براى خدا سجده نكند.
خطرناكتر از نافرمانى در عمل، بىاعتقادى به فرمان است.«ابى و استكبر»
تكبّر وجسارت ابلیس، سرچشمهى بدبختىهاى او شد. «كان من الكافرین»
خانه های تاریخی اردبیل
اجرای برنامه در شهریور1393
شهر اردبیل، مانند خیلی از شهرهای دیگر ایران، پر از خانه های تاریخی می باشد. در این گزارش، تصاویر برخی از آنها را به نظر شما می رسانم.
خانۀ خادم باشی
خانۀ صادقی
تصاویر یکی از خانۀ تاریخی شهر اردبیل
خانۀ مناف زاده که یادگار دوران زندیه است و یکی از باقدمت ترین خانه های تاریخی شهر اردبیل محسوب می شود.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در اردبیل، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان اردبیل، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
و اما در پایان...
امام کاظم(عَلیه السَّلام) در حدیثی بلند والا اشاره ای به داستان ابراهیم(ع) دارد که وقتی نمرود دستور داد ابراهیم(ع) را به بالای منجنیق ببرند و او را به روی آتش بزرگی که درست کرده بودند بیندازند، ابلیس(شیطان) آمد نزد ابراهیم(ع) و با نیّت فریب دادن ابراهیم(ع) به او گفت: آیا نیاز نداری که تو را از این مخمصه نجات دهم. حضرت ابراهیم(ع) فرمود: نیاز دارم، ولی نه از تو.(بلکه از خدا میخواهم که مرا نجات دهد.) بعداً که ابراهیم را از روی منجنیق پرتاب کردن، به اذن و خواست خداوند، آن آتش، تبدیل به گلستانی شد که آبی هم از میان آن جاری بود. (بدین منوال بود که خداوند ابرهیم(ع) را از مرگ حتمی نجات داد و این است سزای کسی که دستش را فقط به سمت خدا دراز کند و از او تمنّا کند.)
فرازی از دعای جوشن کبیر: (کتاب مفتیح الجِنان)
...یا راحِمَ کُلِّ مَرحوم: ای خدائی که بر هر مهرجویی، مهربان و رحیمی.
...یا ناصِرَ کُلِّ مَخذول: ای یاری کننده هر بی یاور.
فرازی از کتاب صَحیفه سَجّادیّه که راز ونیاز امام سَجّاد(عَلَیهِ السَّلام) با پروردگار می باشد:
وَتُهَوِّنَ عَلَیهِم کُلَّ کَربٍ یَحُلُّ بِهِم یَومَ خُروجِ الأنفُسِ مِن أبدانِها، وَتُعافیهِم مِمّا تَقَعُ بِهِ الفِتنَةُ مِن مَحذوراتِها، وَکَبَّةِ النّارِ وَطولِ الخُلودِ فیها، وَتُصَیِّرَهُم إلَی أمنٍ مِن مَقیلِ المُتَّقین.
خدایا در قیامت، هر اندوهی را که به پیروانمان می رسد، بر آنها آسان گردان، و آنان را از آتش سخت دوزخ، ایمن گردان، و آنان را در جایگاه متّقین و پرهیزگاران قرارده.