بسم الله الرّحمن الرّحیم
«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بَِايَتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَاراً كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا لِيَذُوقُواْ الْعَذَابَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَزِيزاً حَكِيماً. وَالَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَناَّتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِديِنَ فِيهَآ أَبَداً لَّهُمْ فِيهَآ أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَ نُدْخِلُهُمْ ظِلّاً ظَلِيلاً .»
بی دین ها، به ویژه آن هایی که آیه ها و نشانه های ما را باور نکردند، در آتشی مهیب، سرخ و سوخته خواهیم کرد؛ هرگاه پوستشان جِزغاله شود، پوست تازه به جایش می رویانیم تا دم به دم، عذاب را بچشند. بله، خدا، شکست ناپذیر و کاردرست می باشد. اما کسانی که ایمان آورده و کار خوب و پسندیده انجام داده اند، به باغ هایی پردرخت خواهیم برد که در آن ها، جوی ها روان است و همیشه آن جا ماندنی هستند؛ و نیز در آن جا، همسرانی پاک و پاکیزه دارند و زیر سایه هایی دلپذیر و آرام بخش، جایشان می دهیم.
سورۀ نساء - آیات56 و57
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
در این دو آیه، سرنوشت افراد با ایمان و بى ایمان تشریح شده است. آیه نخست مى گوید: «کسانى که به آیات ما کافر شدند، به زودى آن ها را در آتشى وارد مى کنیم که هرگاه پوستِ تنشان در آن بریان گردد، پوستِ دیگرى به جاى آن قرار مى دهیم تا کیفر الهى را بچشند.» علت این تبدیل و تعویضِ پوست، این است که هنگامی که پوست، سوخته گردد، ممکن است، درد کمتری احساس شود، اما براى این که در مجازات آن ها، تخفیفی صورت نگیرد و درد و سوختن را کاملاً احساس کنند، بعد از هر سوختن، پوست تازه اى بر بدن آن ها مى روید و این عذاب، نتیجه اصرار، در زیرِ پا گذاشتن حق و عدالت و انحراف از فرمان خدا می باشد.
در آیه بعد، پاداش گروه مقابل را بیان شده است و به افرادى که ایمان و عمل صالح دارند، وعده مى دهد که به زودى، در باغ هاى بهشت، که نهرها از پاى درختانش جریان دارد، زندگى جاویدان و ابدی، خواهند کرد و علاوه بر این، همسران پاکیزه اى به آن ها داده می شود که مایه آرامشِ روح و جسم آن ها می باشد و در زیر سایۀ درختانى زندگى خواهند کرد که بر خلاف سایه هاى نا پایدار جهانِ خاکی، همیشگى خواهند بود و هیچ گاه بادهاى داغ، و سوز سرما، در آن جا راه پیدا نمی کند..
پیام های آیه:
كیفر كافران، دائمى است. «بدّلناهم جلوداً»
پوست جدید، به خاطر چشیدن عذاب شدید است. چون در سوختن، بیشتر درد و سوزش مربوط به پوست است و اگر آتش، به استخوان برسد، درد كمتری احساس می شود. «بدّلناهم جلوداً»
هرگز عذاب، به خاطر استمرار، براى كافران عادى نمى شود. «لیذوقوا العذاب»
ایمان و عمل صالح، دو شرط اساسى براى ورود به بهشت می باشند. «امنوا و عملوا الصالحات سندخلهم»
پاكى همسران بهشتى، هم جسمى است و هم روحى. «مُطهّرة»
خانه بستکی
بندر لنگه - استان هرمزگان
زمان اجرای برنامه: فروردین1396
یکی از بناهای تاریخی شهر بندر لنگه، خانه یا عمارت بستکی است. این بنای تاریخی و گردشگری، در مرکز شهر، واقع شده و اکنون به دلیل عدم رسیدگی، در آستانۀ تخریب، قرار گرفته است.
موقعیت شهر بندر لنگه بر روی نقشه
تصاویر برخی از برکه های تاریخی بندر لنگه
جرعه ای از دریا...
امام سجاد(علیه السّلام) فرمودند:
«همانا برزخِ انسان ها، در قبرشان می باشد که در آن جا، زندگی سخت و جانکاه است. اگر میت، نیکوکار باشد، قبرش باغی از باغ های بهشت می شود و اگر نیکوکار نباشد، قبرش حفره و گودالی از حفره ها و گودال های دوزخ می گردد.»
فرازی از دعای جوشَن کبیر که در آن، خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«یا مَن لا یُغَلِّطُهُ سُؤالٌ عَن سُؤالٍ»: ای خدایی که هیچ پرسش و تقاضایی نمی تواند توجه تو را از پرسش ها و تقاضاهای دیگر، باز دارد.
«یا مَن لا یُبرِمُهُ إلحاحُ المُلِحّین»: ای خدایی که اصرارها و سماجت های بندگان، تو را خسته نمی کند.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
« ألّلهُمَّ إنّی أتوبُ إلَیکَ فی مَقامی هذا مِن کَبائِرِ ذُنوبی وَ صَغائِرِها، وَ بِواطِنِ سَیِّئاتی وَ ظَواهِرِها، وَ سَوالِفِ زَلّاتی وَ حَوادِثِها، تَوبَةَ مَن لا یُحَدِّثُ نَفسَهُ بِمَعصیَةٍ، وَ لا یُضمِرُ أن یَعودَ فی خَطیئَةٍ. وَ قَد قُلتَ یا إلَهی فی مُحکَمِ کِتابِکَ، إنَّکَ تَقبَلُ التَّوبَةَ عَن عِبادِکَ، وَ تَعفُو عَنِ السَّیِّئاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوّابینَ، فَأقبَل تَوبَتی کَما وَعَدتَ، وَاعفُ عَن سَیِّئاتی کَما ضَمِنتَ، وَ أوجِب لی مَحَبَّتَکَ کَما شَرَطتَ.» دعای31 - شماره های 14و15
خداوندا، من از گناهانِ خُرد و کلان، و از بدی های آشکار و نهان، و از لغزش های دور و نزدیک خود، توبه کردم. توبه ای که دیگر فکر گناه را از سرم بیرون آورد و مرا از نافرمانی، باز دارد. خداوندا، تو در کتاب قرآن حکیمت فرمودی که توبۀ بندگان را پذیرایی و از بدی های آن ها، دَر می گذری و توبه کنندگان را دوست داری. پس همان طور که وعده و مژده دادی، توبۀ مرا بپذیر و از بدی های من درگذر و مرا دوست بدار.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
از آن زمان که خدا حکم کرد، تا باشم نوشت عاشقِ هر روزۀ شما باشم
نوشت با همه کس غیر تو غریبه شوم نوشت تا که فقط با تو آشِنا باشم
خدا رقم زده این سرنوشت را چه کنم؟ همیشه شاه، تو باشی و من گدا باشم
امامِ عصر، امامِ زمان مباد دمی دمی که از تو و از یاد تو جدا باشم
تو نیستی و من این رازِ خود نپرسیدم در این زمانه که او نیست من چرا باشم؟
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان هرمزگان، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.