طبیعت شهمیرزاد

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«إِنَّ الَّذينَ كَفَرُواْ لَنْ تُغْنِىَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَآ أَوْلاَدُهُمْ مِّنَ اللَّهِ شَيْئاً وَأُوْلَئكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ.»

کسانی که کافر و بی دین شده اند، از اموال و بچه هایشان در برابر خشم خدا اصلاً کاری بَر نمی آید و اتفاقاً همان بی دین ها، سوخت آتش و هیزم جهنم می باشند.

سورۀ آل عمران - آیۀ10

نکاتی اجمالی در مورد آیه:

این آیه، از وضع دردناک کافران در روز قیامت پرده برداشته و عواقب شوم اعمالشان را براى آن ها مجسم مى سازد. خدا در این این آیه می گوید: اگر کافران تصور می کنند که فزونى ثروت و نفرات و فرزندان، مى تواند آن ها را از عذاب الهى در این جهان یا در آخرت حفظ کند، سخت در اشتباهند.

پیام های آیه:

به مال و فرزند مغرور نشوید. دلبستگى به غیر خدا، هر چه باشد، محكوم است. «لن تغنى عنهم اموالهم ولا اولادهم»

كفر، انسان را از مدار انسانیّت خارج و در حدّ اشیاى مادّى همچون هیزم، پایین مى‏آورد. «اولئك هم وقود النّار»

غیر خدا هیچكس، نه در دنیا و نه در آخرت، نیازهاى واقعى انسان را تأمین نمى‏ كند و انسان در هر حال به او نیازمند است.

 

 

طبیعت بهاری شهمیرزاد

مهدیشهر - استان سمنان

زمان اجرای برنامه: فروردین1395

اگر در جادۀ کویری شهر سمنان قرار دارید و می خواهید برای ساعتی هم که شده است، از گرمای طاقت فرسای کویر، فرار کنید، من شهر ییلاقی شهمیرزاد را به شما پیشنهاد می کنم که تنها 20کیلومتر با سمنان فاصله دارد. این شهر با ارتفاع 2000متر از سطح دریا، آب و هوای خنکی را دارد. علاوه بر هوای مطبوع، سرسبزی و صفای باغات و درختان انبوه نیز در انتظار شما می باشد. این شهر کوچک توریستی، مقصد سفر ما در اوایل بهار است، هرچند همچنان حال و هوای زمستانی بر منطقه حکم فر ما است. شهمیرزاد، از توابع شهرستان مهدیشهر به حساب می آید. این شهر اکنون کاملاً شناخته شده است که در ایام سفر، مملو از مسافر و گردشگر می شود.

 

موقعیت شهمیرزاد بر روی نقشه

 

 

 

 

 

تصاویری از جادۀ ییلاقی شهمیرزاد

 

 

 

 

 

 

 

کوچه باغ های با صفای شهمیرزاد

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

زمان زیادی تا پایان روز نمانده است و من برای این که شهر را، از نمایی متفاوت ببینم، از کوه مجاور باغات شهر، بالا می روم. اکنون چشم انداز شهر، بسیار زیبا و چشم نواز می باشد.

 

 

 

تصاویر ویلاهایی که در گوشه گوشۀ این طبیعت زیبا، دیده می شوند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جلوۀ بهاری درختان، در طبیعت شهمیرزاد

 

 

و اما در پایان...

مطلبی بر گرفته از کتاب عدل الهی - به قلم شهید آیت الله مطهری

چگونه می شود که عمل انسان، بالا می رود؟

نسبت دنیا و آخرت، مثل نسبت بدن و روح است، یعنی نسبت ظاهر به باطن. این طور نیست که دنیا و آخرت، دو جهان منفصل و مجزا و جدا از یکدیگر باشند. عالم دنیا و آخرت و یا به تعبیر دیگر، عالم مُلک و مَلکوت، مجموعاً یک واحد است، همچون ورق کتاب، که دارای دو صفحۀ پشت و رو هست. یا همچون سکه ای که دو طرف دارد. مثلاً زمینی که در دنیا هست، همین زمین با چهرۀ باطنی و ملکوتی اش، در آخرت پیدا می شود. اجسام بی جان و جانداران دنیا، با وِجهۀ باطنی و ملکوتیشان، در آخرت ظاهر می شوند. اساساً آخرت، وجهۀ باطنی و ملکوتی دنیا است. شرط آن که یک عمل، وجهۀ باطنی و ملکوتی خوبی پیدا کند این است که آن عمل، با توجه به خدا و برای صعود به ملکوت خدا انجام گرفته شده باشد. اگر کسی معتقد به قیامت نباشد و به خدا توجه نداشته باشد، عمل او وجهۀ باطنی و ملکوتی نخواهد داشت؛ به تعبیر دیگر، عمل او به سمت خدا بالا نمی رود. تا عملی از راه نیت و از راه عقیده و ایمان، نورانیت و صفا پیدا نکند، به عالَم معنا و ملکوت علیا نمی رسد؛ به عبارت ساده تر یعنی آن عمل، به خدا نمی رسد. عملی بالا می رود که روح داشته باشد.

مضمون یکی از آیه های قرآن کریم، این گونه است:

«اعتقاد و نیت خالص پاک، کردار شایسته را بالا می برد.»

یعنی اگر فردی، کردار شایسته ای انجام دهد، اما خدا را لحاظ نکرده باشد، آن کارش بهرۀ معنوی نخواهد داشت. ایمان، در مقبولیت و بالا رفتن عمل، تأثیر دارد.

به هر حال این اشتباه است که ما بپنداریم، اعمال کسانی که ایمان به خدا و قیامت ندارند، بالا می رود. این دقیقاً مثل این می ماند که شخصی از شهر تهران خارج شده و به سمت شمال، حرکت میکند و ما انتظار داشته باشیم که آن شخص به اصفهان برسد. محال است کسی که به ترکستان می رود، به کعبه برسد.

فرازی از دعای جوشَن کبیر که در آن، خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

«یا مَن انقادَ کُلُّ شَیئِ لِأمرِه»:  ای خدایی که هر چیزی نسبت به فرمان تو، بی چون و چرا مطیع است.

«یا مَن السَّماواتُ مَطویّاتٌ بِیَمینِه»:  ای خدایی که آسمان ها، در یَد قدرت توست.

فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

«أصبَحنا وَ أصبَحَتِ الأشیاءُ کُلُّها بِجُملَتِها لَکَ، سَمائُها وَ أرضُها، وَ ما بَثَثتَ فی کُلِّ واحِدٍ مِنهُما، ساکِنُهُ وَ مُتَحَرِّکُهُ، وَ مُقیمُهُ وَ شاخِصُه، وَ ما عَلا فِی الهَواء، وَ ما کَنَّ تَحتَ الثَّرَی.»

ای خدای من؛ روزگار می گذرد در حالی که ما و هر چیزی که تو در آسمان و زمین، قرار داده ای، چه آن چیزها، ساکن باشند و چه متوقف، چه ایستاده باشند و چه رونده و متحرک باشند، چه در هوا باشند و چه در زیر خاک، پنهان شده باشند، همه و همه در قلرو سلطنت تو قرار داریم.

«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»

 

کبوترانه روی بامت آشیانه گرفتم     تمام عمر، ز دست تو آب و دانه گرفتم

کسی به غیر تو را ای بزرگوار ندارم     ببین که دست تو را من چه کودکانه گرفتم

سخن از آتش عشق من و تو بود، یک عاشق     زبان گرفت به نام تو، من زبانه گرفتم

صِلاح گریه ام آمادۀ جهاد بزرگ است     به سوی نفس خودم تیر را نشانه گرفتم

از این به بعد فقط سائل امام زمانم     فقط جواب رد از مردم زمانه گرفتم

ببخش اگر که صدایم بلند شد به گلایه     بَها نداد به من هیچکس بهانه گرفتم

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان سمنان، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.