آرامگاه امامزاده محمد محروق - نیشابور

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ‏. وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ.»‏

در روز قیامت، عده ای روسفید و عده ای دیگر، روسیاهند. مأموران الهی از روسیاه ها می پرسند: «این بود رسمش که بعد از ایمان آوردنتان، بی دینی کنید؟ حالا عذاب را بچشید به سزای آن بی دینی که در دنیا می کردید». از آن طرف، کسانی که روسفیدند، همیشه در سایۀ لطف خدا، (در بهشت) زندگی خواهند کرد.

سورۀ آل عمران - آیات106 و107

نکاتی اجمالی در مورد آیه:

خداوند در این آیه اشاره می کند که کفر و تفرقه و نفاق و بازگشت به جاهلیت، موجب روسیاهى است و اسلام و ایمان و اتحاد و صمیمیت نیز، موجب رو سفیدى می باشد. در آیۀ بعد نیز خداوند یادآوری می کند که هیچکس را ظالمانه عذاب نمی کند و اگر کسی هم عذاب شود، خودش در دنیا کوتاهی کرده است.

 

 

آرامگاه امامزاده محمد محروق

نیشابور - استان خراسان رضوی

زمان اجرای برنامه: آبان1396

 آرامگاه و بقعۀ باشکوه امامزاده محمد محروق، در 3کیلومتری جنوب شرقی شهر نیشابور، واقع شده است.

نام این امامزادۀ عظیم الشأن، محمد بن محمد بن زید بن علی(ع) بن الحسین(ع) است که از نوادگان امام سجاد(ع) می باشد و در سال 200هجری قمری، به دست مأمون عباسی، دستگیر شده و سپس به شهادت می رسد. عمال حکومتی، جسد او را پس از شهادت، می سوزانند و بخاطر همین، به محمد محروق(سوخته شده)، شهرت پیدا می کند. بعدها شیعیان روی قبر ایشان، مقبرۀ کوچکی بنا می کنند که سرانجام در دوران شاه صفی، این بقعۀ باشکوه، بر روی قبر مطهر ایشان، ساخته می شود. ایوان بلند ورودی بقعه و تزئینات و کتیبه هایی که بر روی آن نقش بسته است، جدا کم نظیر است. اکنون نیز در کنار مزار ایشان، باغ زیبایی به چشم می خورد که فضای باصفایی را برای زائران این امامزادۀ جلیل القدر، فراهم آورده است.

 

موقعیت آرامگاه امامزاده محمد محروق بر روی نقشه

 

در ابتدا در اطراف بقعه، گشتی می زنم و سپس وارد آرامگاه می شوم.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نمای غربی بقعه امامزاده محروق

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نمایی از یکی از ورودی های زیبای آرامگاه امامزاده محروق

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پس از زیارت امامزاده، مشغول عکاسی از تنها ایوان آرامگاه امامزاده می شوم که یک دنیا هنر را می توان در آن مشاهده نمود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تصاویر بقعۀ امامزاده محروق، در چندین نمای متفاوت و در حالی که خورشید، کم کم غروب می کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پس از توقف یک ساعته در محوطۀ امامزاده، مجدداً به مشهد باز میگردیم.

و اما در پایان...

امیرمؤمنان (علیه السّلام) در وصیت خود به فرزندش محمد بن حنفیه فرمود:

بدان که فرد مسلمان، دو گونه انسانیت دارد: انسانیت در شهر و دیار خودش و انسانیت در سفر: انسانیت در شهر و دیار خودش به این است که تلاوت قرآن و هم نشینی با علما داشته باشد، مسائل دینی اش را فراگیرد و بر خواندن نماز جماعت، اهتمام بورزد. اما انسانیت در سفر، به این است که به همسفران خود کمک کند و از غذا و لباس خودش، به آن ها بدهد، کمتر با آن ها مخالفت و دعوا کند و در همه حال و در هر فراز و نشیبی، یاد خدا کند و این کار را زیاد انجام دهد.

فرازی از دعای جوشَن کبیر که در آن، خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

«یا مَن هُوَ بِعِبادِه خَبیرٌ بَصیر»:  ای خدایی که بر حال بندگان، آگاه و بینا هستی.

«یا کاشِفَ الضُّرِّ وَ الألَم»:  ای خدایی که برطرف کنندۀ زیان و درد، هستی.

فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

«...بِما أنعَمتَ فِی الیُسر وَ العُسرِ وَ الصِّحَّةِ وَ السُّقمِ، حَتّی أتَعَرَّفَ مِن نَفسی رَوحَ الرِّضا وَ طُمَأنینةَ النَّفسِ مِنّی بِما یَجِبُ لَکَ فیما یَحدِثُ فی حالِ الخَوفِ وَ الأمنِ وَ الرِّضا وَ السُّخطِ وَ الضَّرِّ وَ النَّفع.»   دعای22 - شمارۀ11

خدایا؛ مرا توفیق ده که در حال آسایش، رنج، سلامتی و بیماری، از مسیر حق، منحرف نگردم و در دل خود، حال رضا و آرامش، داشته باشم؛ و نیز چنان کن که در حال ترس، امنیت، خشنودی، خشم، زیان و سود، تکلیف خودم را به درستی انجام دهم.

«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»

دیدنی می شد اگر یار می آمد امشب     روشنی بخش شب تار، می آمد امشب

خبر از یوسف گم گشتۀ این شهر نداشت     هرکسی بَر سر بازار می آمد امشب

چشم بَر راهم و عمرم به سر آمد ای کاش     خبر از موعد دیدار می آمد امشب

یار من آن قدر آقاست اگر می آمد     دیدن عَبد گرفتار می آمد امشب

من اگر میثم تمّارِ رکابش بودم     پسر حیدر کرّار می آمد امشب

من که شرمنده ام از محضرش آدم نشدم     مسلم و حر نشدم قاسم و اصغر نشدم

سعی دارم پس از این طالب عرفان باشم     خالی از کبر و ریا، مَملو از ایمان باشم

جای حرف و سخن خویش، عمل عرضه کنم     با کفن هم که شده عازم میدان باشم

روزبه هستم و از "مَن" به ستوه آمده ام     بلکه "مِنّا" شده و حضرت سلمان باشم

امر کردند "أطیعوا" و اطاعت کردم     به "أولی الأمر" قسم پیرو قرآن باشم

من که از دار جهان هیچ ندارم از خود     روز و شب ریزه خور خان کریمان باشم

 

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.