بسم الله الرّحمن الرّحیم
«تُولِجُ الَّيْلَ فِى الْنَّهَارِ وَتُولِجُ الْنَّهَارَ فِى الَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ.»
در طول سال، خداوند مدتی شب ها را بلند و روزها را کوتاه می کند و مدتی روزها را بلند و شب ها را کوتاه می کند. همچنین، موجود زنده را از مادۀ بی جان می سازد و مادۀ بی جان را از موجود زنده می سازد؛ و به هرکه هم مصلحت بدانی، فراوان روزی می دهی.
سورۀ آل عمران - آیۀ27
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
مسأله تغییر تدریجى شب و روز، کوتاه شدن شب در نیمى از سال و بلند شدن شب ها، در نیم دیگر سال و همچنین خارج شدن موجودات زنده از مرده، و موجودات مرده از زنده، و روزى هاى فراوانى که نصیب بعضى از افراد مى شود، هر یک نشانه ای بارز از قدرت مطلقۀ او می باشد.
منظور از جملۀ "تولج"، همان تغییر تدریجى محسوسى است که در شب و روز، در طول سال، مشاهده مى کنیم. این تغییر، بر اثر انحراف محور کرۀ زمین، نسبت به مدار آن، که کمى بیش از 23 درجه است و تفاوت زاویۀ تابش خورشید مى باشد. لذا مى بینیم در بلاد شمالى (نقاط بالاى خط استوا)، در ابتداى زمستان، روزها کم کم بلند و شب ها، کوتاه مى شود و سپس در اول تابستان به عکس، شب ها بلند و روزها کوتاه مى شود و تا اول زمستان ادامه دارد. اما در بلاد جنوبى (نقاط پایین خط استوا) درست بالعکس می باشد.
بنابراین، خداوند دائماً، شب و روز را در یکدیگر داخل مى کند، یعنى از یکى کاسته و به دیگرى مى افزاید.
تدریجى بودن تغییر شب و روز، آثار سودمندى در زندگانى انسان و موجودات کرۀ زمین دارد، زیرا پرورش گیاهان و بسیارى از جانداران، در پرتو نور و حرارت تدریجى آفتاب، صورت مى گیرد. به این معنا که از آغاز بهار، در هر جا که نور و حرارت، روز به روز، افزایش مى یابد، گیاهان و بسیارى از حیوانات، هر روز مرحلۀ تازه اى از تکامل خود را طى مى کنند و چون با گذشت زمان، نور و حرارت بیشترى لازم دارند و این موضوع، به وسیلۀ تغییرات تدریجى شب و روز تأمین مى گردد، مى توانند به نقطه نهایى تکامل خود برسند.
پیام های آیه:
تغییرات شب و روز و پیدایش فصلها، یكى از بركات و الطاف الهى است. «بیدك الخیر... تولج اللیل فى النهار»
علاوه بر آفرینش کلی، هرگونه تغییر وتدبیر به دست اوست. «تولج اللیل فى النهار»
قدرت خداوند محدود نیست. او از مرده، زنده می سازد مثل نطفۀ بی جان و یا بذر گیاهی که تبدیل به موجود زنده می شوند و نیز از زنده، مرده خارج مى سازد. «تخرج الحىّ من المیّت و تخرج المیّت من الحىّ»
سرچشمۀ لطف الهى، بى انتها است. رزق بى حساب، یعنى براى سرچشمۀ رزق، محدودیّتى نیست. «ترزق من تشاء بغیر حساب»
قله سبزآباد
روستای کامه علیا - تربت حیدریه - خراسان رضوی
زمان اجرای برنامه: اسفند1395
روستای کامه علیا با ارتفاع 1808متر، یکی از روستاهای خوش آب و هوای تربت حیدریه می باشد که بین چندین کوه، محصور شده است. این روستای زیبای کوهستانی، در 5کیلومتری غرب جادۀ رباط سنگ - تربت حیدریه قرار گرفته است. در حاشیۀ جنوبی روستا، قله ای نه چندان بلند، به چشم می خورد که به گفتۀ اهالی روستا، سبزآباد نام دارد.
مسیر صعود ما به قله سبزآباد، با رنگ سبز و مسیر بازگشت ما از قله، با رنگ آبی مشخص شده است.
در ابتدای صبح، هوا مه آلود بود و برف می بارید، اما رفته رفته، هوا آفتابی شد.
قله سبزآباد
من به همراه 4نفر از دوستان، در یک صبح سرد زمستانی، مشهد را به قصد روستای کامه علیا که حدوداً 100کیلومتر فاصله دارد، ترک کردیم. ساعت 8صبح پیمایش مسیر قله خود را آغاز کردیم.
قله سبزآباد
قله سبزآباد
در ابتدا باغات پراکندۀ منطقه را پشت سر گذاشتیم تا به مسیر مناسب، برای صعود رسیدیم. صبحانه را در همان جا صرف کرده و سپس به سمت قله، به راه افتادیم.
در این منطقه، علاوه بر قلۀ سبزآباد، چندین قلۀ دیگر هم وجود دارند.
قله ای زیبا که در غرب قله سبزآباد، قرار داشت.
تصاویری از باغات بادام روستای کامه علیا
چشم انداز مسیر صعود قله سبزآباد
نمایی از قسمت های صخره ای قله سبزآباد
روستای بُکاوُل از چشم انداز مسیر قله سبزآباد
طبیعت زیبای صخره ای قله سبزآباد
هر چند ما برای صعود این قله، مسیر ساده و همواری را برگزیدیم، اما با این حال در برخی از قسمت ها به ناچار، دست به سنگ می شدیم.
در مسیر صعود
کم کم به قله نزدیک می شویم.
نمایی از روستای بکاول
مسیر قله سبزآباد
نمایی از روستای کامه علیا از چشم انداز مسیر قله سبزآباد
قله های دیگری که در غرب قله سبزآباد، به چشم می خورند.
ابرهای حیران
نمایی از شهر رباط سنگ و بزرگراه مشهد - تربت حیدریه، از فراز قله سبزآباد
بعد از یک ساعت پیمایش، به قلۀ 2355متری سبزآباد می رسیم. بر روی قله، کمی باد می وزد که بسی آزار دهنده است. پس از استراحتی کوتاه و خوردن تنقلات، مسیر بازگشت را در پیش می گیریم.
ابرهای حیران
نمایی دیگر از بزرگراه مشهد - تربت حیدریه از فراز قله سبزآباد
عکس یادگاری
در مسیر بازگشت
در مسیر بازگشت، تصمیم می گیریم که برای سریع تر رسیدن به پایین کوه، از مسیر صخره ای که دارای شیب بسیار تندی است، به پایین رویم. در ابتدا وارد یک شکاف شده و به سمت پایین حرکت می کنیم. رفته رفته شیب شکاف، زیاد تر شده تا جایی که دیگر برای پایین رفتن راه نمی دهد. خصوصاً برفی که در شکاف ها انباشته شده است، حرکت را سخت تر و کند تر می کند. به هر ترتیب ممکن و با جابه جا کردن چند شکاف و تراورسِ چند یال کوچک، با زحمت و مشقت زیاد، خودمان را به پایین می رسانیم. از آن جا تا روستا نیز، 30دقیقه زمان می بَرَد. حال ساعت 3عصر است و ما به روستا می رسیم.
نمایی دیگر از روستای بکاول
دهلیزهایی که مملو از برف هستند.
به تدریج، به پرتگاه و صخره های صعب العبور، نزدیک می شویم.
تصویر یکی از شیارهایی که به پرتگاه، می رسید که با چند تراورس و رد کردن چند یال کوچک، ختم به خیر می شود.
طبیعت روستای کامه علیا در مسیر بازگشت
...و کودکانی که به راستی، نبض زندگی اند.
و اما در پایان...
مطلبی بر گرفته از کتاب عدل الهی - به قلم شهید آیت الله مطهری
از نظر آیات قرآن و روایات امامان معصوم، این مطلب قطعی است که گناهکار، هرچند مسلمان باشد، در قیامت عذاب خواهد شد. البته فردی که دارای ایمان است، بالأخره به رستگاری نهائی و رهایی از دوزخ، نائل می گردد، ولی ممکن است نجات او، پس از سال ها چشیدن رنج و عذاب باشد. هر چقدر گناه، بیشتر باشد، عذاب بیشتری هم باید تحمل کند تا پاک شود. حساب گناهان یک عده از افراد با ایمان، در سختی های جان کندن و سَکرات مرگ، تصفیه می گردد و پاک می شود. حساب گناهان یک عده دیگر از افراد با ایمان، با عذاب های قبر و عذاب های عالَم برزخ، پاک می شوند. دستۀ آخر کسانی هستند که آنقدر در پروندۀ اعمال آن ها، گناه دیده می شود که علاوه بر سختی های جان کندن و عذاب های عالم برزخ، عذاب ها و اهوال قیامت را هم باید بچشند تا گناهانشان پاک گردد. در قرآن کریم نیز در مورد افراد با ایمان گناهکار، به این مضمون آمده است: «آن ها به تعداد گناهانشان، سالیانی در جهنم درنگ می کنند.» این از لطف خداوند نسبت به بندگان خطا کار است که آن ها را با این عذاب های گذرا و موقتی، پاک کرده و لایق بهشت می کند. این افراد خطا کار و مجرم وقتی پاک شدند، تا ابَد در بهشت خواهند ماند.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که در آن، خداوند را معرّفی و توصیف می نماید: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)
«یا مَن یُحِبُّ الصّابِرین»: ای خدایی که دوستدار صبر پیشگان هستی.
«یا مَن یُحِبُّ التَّوّابین»: ای خدایی که توبه کنندگان را دوست داری.
فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
«أللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِه، وَ وَفِّقنا فی...جَمیعِ أیّامِنا لِاستِعمالِ الخَیر، وَ هِجرانِ الشَّرّ، وَ شُکرِ النِّعَم، وَ اتِّباعِ السُّنَن، وَ مُجانَبَةِ البِدَع، وَ الأمرِ بِالمَعروف، وَ النَّهیِ عَنِ المُنکَر، وَ حیاطَةِ الإسلام، وَ انتِقاصِ الباطِلِ وَ إذلالِه، وَ نُصرَةِ الحَقِّ وَ إعزازِه، وَ إرشادِ الضّالّ، وَ مُعاوَنَةِ الضَّعیف، وَ إدراکِ الَّلهیف.»
خدایا، بر محمد و آل او درود فرست و ما را در همۀ ایام، توفیق بدار که برای خیر و نیکی، تلاش کنیم و از بدی ها بپرهیزیم؛ و نیز به ما توفیقی عطا کن تا شکر گزار نعمت هایت باشیم و از سنت پیامبر، پیروی کنیم و از بدعت های باطل، دوری کنیم و از امر به معروف و نهی از منکر، غافل نشویم و پاسدار و حامی اسلام باشیم. خداوندا؛ چنان کن که "حق" را یاری کنیم و آن را، عزیز و گرامی بداریم و نیز "باطل" را مذمت کرده و خوار و ذلیل کنیم؛ و نیز چنان کن که راهنما و هدایت گر گمراهان باشیم، یاور بیچارگان و ضُعفا باشیم و پشت و پناه و فریادرَسِ مظلومان باشیم.
«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»
دلم کاری به آب و گل ندارد تو را دارد دگر مشکل ندارد
به دریای غمت دل بستم از آن که این دریای غم ساحل ندارد
قبول درگهِ خود کن کسی را که غیر از اشکِ ناقابل ندارد
بدم اما گرفتار تو هستم مگر هرکس که بد شد دل ندارد
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
در صورت تمایل برای مشاهدۀ صفحۀ درباره من، اینجا را کلیک نمایید.