پیمایش کویر نمک بجستان از روستای ابراهیم آباد به روستای منصوری

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْأَخِرَةِ وَ كَانَ اللَّهُ سَمِيعاً بَصِيراً.»

هر که خوشبختی دنیا را می خواهد، بداند که خوشبختی دنیا و آخرت، پیش خداست. خداوند نیازهایتان را می شنود و می بیند.

سورۀ نساء - آیۀ134

نکاتی اجمالی در مورد آیه:

این آیه، بار دیگر این حقیقت را بازگو مى کند که اسلام، تنها ناظر به جنبه هاى معنوى و اخروى نیست، بلکه براى پیروان خود، هم سعادت مادى و هم سعادت معنوى و اخروی را می خواهد. انسان مى ‌تواند از خداوند، هم دنیا و هم آخرت را بخواهد و از نعمت ‌هاى هر دو سرا، بهره ‌مندگردد. اگر تنها به دنیا اكتفا كند و در پى‌ اهداف مادى باشد، به شدت در اشتباه است.

پیام های آیه:

اسلام دین جامعی است و خواهان سعادت مردم، در دنیا و آخرت و دستیابى به هر دو می باشد. «فعند اللّه ثواب الدنیا و الاخرة»

اگر دنیا را هم مى ‌خواهیم، از خدا بخواهیم، كه همه چیز به دست اوست. «فعند اللَّه ثواب الدنیا و الاخرة»

مؤمنانى كه از خداوند، هم دنیا و هم آخرت را طلب می كنند، برنده‌ می باشند. «فعند اللَّه ثواب الدنیا و الاخرة»

باید به حقیقت، مؤمن و مخلص بود نه به ظاهر؛ چرا كه خداوند، شنوا و بیناست. «كان اللَّه سمیعاً بصیرا»

 

 

پیمایش کویر نمک بجستان از روستای ابراهیم آباد به روستای منصوری

بجستان - استان خراسان رضوی

زمان اجرای برنامه: دی1396

ایران، سرزمین وسیع و پهناوری است که تمام جاذبۀ طبیعی دنیا، در آن یافت می شوند. کوه ها، دره ها، کویرها، بیابان ها، دریاچه ها، آبشارها، چشمه ها، یخچال ها، رودها، غارها و دریا، جلوه هایی از طبیعت دنیا هستند که همۀ آن ها، در ایران موجود می باشند. یکی از جاذبه های طبیعی ایران، که اخیرا طرفداران بسیاری پیدا کرده است، کویرهایی هستند که در اغلب مناطق ایران، وجود دارند. استان خراسان رضوی هم از این قاعده مستثنی نیست و در درون خود، چندین کویر را جای داده است.

مقصد کویر نوردی ما در این برنامه، نه کویری از جنس رمل و شن های روان و ماسه بادی، بلکه کویری از جنسِ نمک می باشد. این کویر، یکی از کویرهای شناخته شدۀ استان خراسان رضوی، به نام کویر نمک بجستان می باشد. این کویر که در جنوبی ترین منطقۀ استان قرار دارد، در 35کیلومتری غرب شهر بجستان واقع شده است و سطح آن، یک دست، سفیدرنگ می باشد.

فصل زمستان، بهترین فصل کویر نوردی می باشد و ما تصمیم گرفتیم که مقداری از این کویر را، در یک برنامۀ دو روزه، پیمایش کنیم. با وسیله اتوبوس، خودمان را به بجستان می رسانیم و از آن جا با ماشین های سر جاده، به سمت روستای سردق حرکت می کنیم. روستای سردق، در حاشیۀ جادۀ بجستان - بردسکن واقع شده است و فاصلۀ آن تا بجستان، 36کیلومتر می باشد. بعد از رسیدن به روستای سردق، وارد جادۀ فرعی روستای منصوری و ابراهیم آباد می شویم و خودمان را به روستای ابراهیم آباد می رسانیم. فاصلۀ روستای سردق تا روستای منصوری، 14کیلومتر و فاصلۀ روستای منصوری تا روستای ابراهیم آباد، 4کیلومتر می باشد. ما طبق برنامه قرار است از روستای ابرهیم آباد، پیمایش خودمان را آغاز کنیم و در حدودِ 20کیلومتر، وارد کویر نمک شویم و مجدداً با پیماش 20کیلومتر، به روستای منصوری، مراجعت کنیم و برنامه را به اتمام برسانیم. برای دسترسی به کویر نمک بجستان، مسیرهای متعددی وجود دارد که ما در این برنامه، از این مسیر، استفاده کردیم.

موقعیت کویر نمک بجستان بر روی نقشه

مسیر رفت ما به عمق کویر، با رنگ سبز و مسیر برگشت ما از عمق کویر، با رنگ آبی مشخص شده است. پیمایشی در حدود 40کیلومتر.

نمایی از جاده بجستان به بردسکن و خلیل آباد

در ساعت 3عصر، از روستای ابراهیم آباد، برنامه را آغاز کرده و با کوله های سنگین و 6لیتر آب، می زنیم به دل کویر.

در ابتدا، جنس زمین، خاکی و نرم است، اما هر چه به مرکز کویر نمک، نزدیک تر می شویم، رنگ خاک، سفید تر می گردد.

روزهای کوتاه زمستان، خیلی ما را یاری نمی کند و خیلی سریع، هوا تاریک می شود. تصمیم می گیریم چند ساعتی در شب پیمایش کنیم و با جی پی اس، مسیرمان را کنترل نماییم.

اکنون ساعتِ 7شب است و ما بر روی نمک ها، جایی را انتخاب می کنیم و چادر می زنیم.

آغاز روز دوم برنامه

صبح زود، بعد از خواندن نماز و پیش از آن که آفتاب بالا بیاید، از فرصت استفاده می کنیم و به ادامۀ پیمایش کویر، می پردازیم.

بعد از دو ساعت پیمایش، جهت استراحت و صرف صبحانه، توقف می کنیم.

در ساعت9، مجددا به ادامۀ پیمایش برنامه می پردازیم.

نکتۀ جالب این جاست که پس از هر یک ساعت پیمایش، مدل های هشت ضلعی کویر، متفاوت می شود. گاهی بزرگ تر و گاهی کوچک تر. گاهی عمیق تر و گاهی مسطح تر. گاهی سفید تر و گاهی خاکستری و قهوه ای تر.

اکنون در ساعتِ12 ظهر قرار داریم و ما 20کیلومتر است که از روستای ابراهیم آباد تا مرکز کویر، پیمایش کرده ایم. طبق برنامه، الآن باید مجدداً 20کیلومتر پیمایش کنیم تا به روستای منصوری برسیم. بیش از دیگر فرصت نداریم که وارد کویر شویم، زیرا به شب خواهیم خورد و ما باید تا قبل از تاریکی، روستای منصوری باشیم.

این جا عمق کویر نمک است و همان طور که نظاره می کنید، فقط و فقط نمک است و هیچ ناخالصی، در آن دیده نمی شود.

از ساعت12 ظهر، به سمت روستای منصوری حرکت می کنیم. پس از دوساعت پیمایش، در ساعت2 عصر،جهت استراحت و صرف ناهار، توقف می کنیم.

از صبح تا ظهر، کوله کشی سنگینی داشتیم و بچه ها ترجیح می دهند در توقف یک ساعتۀ ناهار، چرتی بزنند.

خوابی کوتاه و دلچسب بر روی نمک ها

پس از یک ساعت توقف برای ناهار، دومرتبه به سمت روستای منصوری، حرکت می کنیم.

پدیده ای زیبا در منطقه

رفته رفته و با نزدیک تر شدن به روستا، سطح نمکی زمین، جای خودش را به شن و خاک می دهد و رنگ زمین، تیره تر می گردد.

غروب می شود و ما هنوز به روستای منصوری نرسیده ایم.

و در نهایت، در حالی که یک ساعت از شب گذشته است و فوق العاده خسته هستیم، به روستای منصوری می رسیم و از آن جا با ماشین، خودمان را به بجستان می رسانیم.

جا دارد تشکر کنم از سه نفر از دوستان، که مرا در اجرای این برنامه، همراهی کردند.

و اما در پایان...

یک جرعه معرفت...

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:

«به خدا اعتماد کن تا مؤمن باشی. به آن چه خداوند نصیبت کرده است، خشنود و راضی باش تا بی نیاز گردی. با هر که همسایه شدی، به خوبی همسایگی کن تا مسلمان باشی. با فاجر و تبهکار، هم نشینی مکن که به تو، خلاف و تبهکاری می آموزد. در امورت با کسانی مشورت کن که خداترس باشند.»

فرازی از دعای کمیل که مناجات أمیرالمؤمنین(ع) با خداوند می باشد: (کتاب مفاتیحُ الجِنان)

«یا إلَهی وَ رَبّی وَ سَیِّدی وَ مَولایَ، لِأیِّ الاُمورِ إلَیکَ أشکو، وَ لِما مِنها أضِجُّ و أبکی، لِألیمِ العَذابِ وَ شِدَّتِهِ، أم لِطولِ البَلاءِ وَ مُدَّتِهِ، ...فَهَبنی یا إلَهی وَ سَیِّدی وَ مَولایَ وَ رَبّی، صَبَرتُ عَلَی عذابِکَ، فَکَیفَ أصبِرُ عَلَی فِراقِکَ، وَهَبنی صَبَرتُ عَلَی حَرِّ نارِکَ، فَکَیفَ أصبِرُ عَنِ النَّظَرِ إلَی کَرامَتِکَ.»

ای معبود من و ای پروردگار من و ای آقای من و ای مولای من؛ برای چه چیزی، به تو شکایت کنم و برای چه چیزی، ضجه و شیون سر دهم؟ آیا برای درد عذاب و شدتش، ضجه سر دهم و آیا برای بلاهای طولانی مدت، گریه زاری کنم؟ ای معبود و آقا و مولا و پروردگارم، من بر عذاب تو، صبر می کنم، اما چگونه بر بر فراق و دوری ات، صبر پیشه کنم؟ من بر حرارت و سوز آتشت، صبر می کنم، اما چگونه بر محرومیتِ از کرامتِ تو، شکیبایی ورزم؟

فرازی از کتاب صَحیفۀ سجّادیّه که مناجات امام سجاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

«وَ مِن نارٍ تَذَرُ الْعِظامَ رَميماً، وَ  تَسقى اَهلَها حَميماً، وَ مِن نارٍ لا تُبقى عَلى‏ مَن تَضَرَّعَ إلَيها، وَ لا تَرحَمُ مَنِ استَعطَفَها، وَ لا تَقْدِرُ عَلَى التَّخفيفِ عَمَّن خَشَعَ لَها وَ استَسلَمَ إلَيها، تَلْقى‏ سُكَّانَها بِاَحَرِّ ما لَدَيها مِن أليمِ ‏النَّكالِ وَ شَديدِ الْوَبالِ. وَاَعُوذُ بِکَ مِن عَقارِبِهَا الْفاغِرَةِ أفواهُها، وَ حَيّاتِهَا الصّالِقَةِ بِاَنْيابِها، وَ شَرابِهَا الَّذى يُقَطِّعُ أمعآءَ وَ أفئِدَةَ سُكّانِها، وَ يَنزِعُ قُلُوبَهُم، وَ أستَهديکَ لِما باعَدَ مِنْها، وَ أخَّرَ عَنْها.»   دعای32 - شماره30 و31

پروردگارا، من به تو پناه می برم  از آتشى که استخوان را مى‏ پوساند، و ساکنین خود را از آب جوشان، سیراب مى‏ گرداند، و بر زارىِ ناله کنندگان، گوش فرا نمی دهد، و از عجز و نالۀ کسی، دلش به رحم نمی آید، و کسی نمی تواند با فروتنی و تسلیم، از شکنجه و عذاب او، بکاهاند؛ و نیز ای خدا به تو پناه می برم از آتشى که ساکنین خود با دردناک ترین عذاب و سخت ‏ترین وبال، کیفر می دهد. خدایا، به تو پناه می برم از کژدم های دوزخ که دهان گشوده اند و مارهایی که نیش خود را بیرون آورده اند و نیز پناه می برم به تو ای خدا از نوشیدنی های دوزخ که امعاء و احشاء ساکنانش را پاره پاره می کنند و قلب آن ها را می سوزانند. پس ای خدای مهربانم؛ مرا به آن چه که از آدوزخ، دور می گرداند، راهنمایی کن.

«به امید ظهور یگانه مُنجی عالَم»

دست و پا گم کردۀ کوی تمنای تو ام     با دو چشمِ آرزو، مستِ تماشای تو ام

وصفِ گلزارِ جمالت، دامن از دستم ربود     همچنان آئینه، گلچینِ سراپای تو ام

مژدۀ دیدار دارم، با نگاهِ اشتیاق     از نسیم و سبزۀ نو رسته، جویای تو ام

با همه لب تشنگانِ وادیِ عشق و جنون     در امیدِ جرعه ای از شهدِ مینایِ تو ام

مهلتی خواهم که مژگان بر جمالت وا کنم     از اَجَل منت کشِ امروز و فردای تو ام

از خیالِ کُشتنم مگذر که در میدانِ عشق     صیدِ بِسمِل گشتۀ افتاده در پایِ تو ام

گرچه می دانم که می آیی و می پرسی مرا     در شمارِ عاشقانِ نا شکیبای تو ام

 

 

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً برای مشاهدۀ سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.

برای مشاهدۀ صفحه اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.