صعود قله سبلان

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وَوَصَّى‏ بِهَآ إِبرهيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَبَنِىَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى‏ لَكُمْ الدِّينَ فَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُّسْلِمُونَ.

‏ و ابراهیم و یعقوب، فرزندان خود را به همان آئین سفارش نمودند وگفتند: فرزندان من! خداوند براى شما این دین (توحیدى) را برگزیده است. بنابراین جز بر این آئین رهسپار نشوید و جز با قلبى مملوّ از ایمان و تسلیم، جهان را وداع نگوئید.

سورۀ بقره - آیۀ132

نکاتی اجمالی در مورد آیه:

قرآن با نقل وصیت ابراهیم(علیه السلام) گویا مى خواهد این حقیقت را بازگو کند که شما انسان ها تنها مسئول امروز فرزندانتان نیستید، مسئول آینده آنها نیز مى باشید تنها به هنگام چشم بستن از جهان نگران زندگى مادى فرزندانتان بعد از مرگتان نباشید، به فکر زندگى معنوى آنها نیز باشید.
نه تنها ابراهیم(علیه السلام) چنین وصیتى کرد که فرزندزاده اش یعقوب(علیه السلام) نیز همین روش را از نیاى خود ابراهیم(علیه السلام) اقتباس نمود و در بازپسین دم عمر، به فرزندانش گوشزد کرد، رمز پیروزى، موفقیت و سعادت در یک جمله کوتاه (تسلیم در برابر حق) خلاصه مى شود.

 

 

صعود قله سبلان

مشگین شهر – استان اردبیل

اجرای برنامه در شهریور1393

در سفری که به شهر اردبیل داشتم، تصمیم گرفتم که سری به قلۀ سبلان بزنم. سبلانی که فاصلۀ کمی تا این شهر دارد. در یک صبح سرد شهریورماه، اردبیل را به قصد صعود قلۀ سبلان، ترک کردم. در میانۀ جادۀ اردبیل-مشگین شهر، به شهر کوچک لاهرود برمیخوریم که برای صعود قلۀ سبلان، باید از آن جا، راهی آبگرم شابیل شویم. برخی از کوهنوردان، از همان مکان، پیمایش خود را آغاز می کنند، که در ابتدا، به پناهگاه شمال شرقی قلۀ سبلان رسیده و پس از استراحت شبانه، صبح زود، راهی قله می شوند. گروه دیگر کوهنوردان، با جیپ های اهالی منطقه که کرایه اش 70000تومان است، خودشان را به پناهگاه شمال شرقی، می رسانند و از آن جا در یک برنامۀ یک روزه، سبلان را صعود می کنند. با این حال، باید 1200متر پیمایش کرد تا از پناهگاه، به قله رسید. صعود کردن به این شیوه، هرچند، خستگی کمتری را به همراه دارد، اما کوهنورد را، در هم هوایی اش دچار مشکل می کند.

در هر صورت، ساعت9، به پناهگاه رسیدم و در یک صعود 4ساعته، قلۀ سبلان، و دریاچۀ کم نظیرش را از نزدیک، لمس کردم. هر چند هوای مسیر رفت، آفتابی بود، اما در نیمه های ظهر، هوا به شدّت ابری و مه آلود شد که حاصلش، بارش تگرگ بود.

این صعود، به صورت انفرادی انجام شد. البته در حین پیمایش، به کوهنوردانی برمی خوردم که از قله بر می گشتند و یا صعود می کردند. در مسیر بازگشت و در فاصلۀ نه چندان نزدیک پناهگاه، به علّت وجود مه غلیظ، از پاکوب خارج شدم که مجدداً به لطف باز شدن نسبی هوا، پناهگاه گمشده، رؤیت شد. شاید نیمساعت زمان برد تا پناهگاه را پیدا کنم و این موضوع، برای مدتی خوف ناک بود. شما کافیست که در کوه های بلند، تنها یک یال را اشتباه بروی، آن وقت زحمت زیادی را باید متحمّل شوی تا به جای اول خود بازگردی.

اطلاعات اجمالی در مورد کوه سبلان:

طول کوهستان: 75کیلومتر

عرض کوهستان: 48کیلومتر

ارتفاع قله: 4848متر

ارتفاع دریاچۀ قله: 4828متر

طول دریاچه: 250متر

عرض دریاچه: 150متر

عمق دریاچه: 28متر

زمان ذوب شدن یخ های سطح دریاچه: اواسط تیرماه

زمان یخ بستن سطح دریاچه: اوایل مهرماه

مشخّصات زمین شناسی کوهستان سبلان: آتشفشانی – نیمه فعّال

دریای ابر، از چشم انداز مسیر آبگرم شابیل به پناهگاه شمال شرقی سبلان

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پناهگاه شمال شرقی سبلان

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هجوم ابرها، به طرف قله

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

قلۀ سبلان، بام استان اردبیل و دریاچۀ قلۀ سبلان، مرتفع ترین دریاچۀ ایران

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 مسیر بازگشت که با مه و تگرگ همراه شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لطفاً جهت مشاهده سایر سفرنامه های من در استان اردبیل، اینجا را کلیک نمایید.

لطفاً جهت بازدید از سایر سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.

در صورت تمایل از بازدید درباره من، اینجا را کلیک نمایید.

و اما در پایان...

امام باقر(علیه السّلام) فرمود: هرچیزی را همسنگ و هم وزنی باشد جز سه چیز: خداوند؛ کلمۀ "لا إله إلا إلله"؛ و قطرۀ اشکی که از ترس از خداوند، بر روی صورت جاری شود.

فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی می نماید: (کتاب مَفاتیحُ الجِنان)

...یا قابِلَ التَّوب:  ای خدایی که پذیرندۀ توبه هستی.

...یا خالِقَ الخَلق:  ای آفرینندۀ مخلوقات.

فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:

یا غَنِیَّ الأغنیاءِ، ها نَحنُ عِبادُکَ بَینَ یَدَیک، وَأنا أفقَرُ الفُقَراءِ إلَیکَ فَاجبُر فاقَتَنا بِوُسعِک، وَلاتَقطَع رَجائَنا بِمَنعِک، فَتَکونَ قَد أشقَیتَ مَنِ استَسعَدَ بِک؟ وَحَرَمتَ مَنِ استَرفَدَ فَضلَک؟

ای بی نیاز ترین بی نیازها؛ اینک ما بندگان تو و در پیشگاه تو هستیم، و ما در برابر تو، محتاج و فقیریم؛ پس به قدرت و توانگری خود، حال ما فقرا و درویشان را، نیکو گردان، و با عطا نکردنت، ما را قطع امید مکن، تا آن کسی که از تو طلب سعادت می کند، بدبخت نگردد، و آن که به فضلت، چشم دوخته است، نومید نشود؛ خداوندا، اگر از جانب تو نومید شویم، سوی که بازگردیم و از در خانۀ تو به کجا برویم؟