بسم الله الرّحمن الرّحیم
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَقَ بَنِى إِسْر ءِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَاناً وَذِى الْقُرْبَى وَالْيَتَمى وَالْمَسَكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقِيمُواْ الصَّلَو ةَ وَءَاتُواْ الزَّكَو ةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلاً مِّنكُمْ وَ أَنْتُمْ مُّعْرِضُونَ.
و (بیاد آرید) زمانى كه از بنىاسرائیل پیمان گرفتیم، جز خداوند یگانه را پرستش نكنید و به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و بینوایان، احسان كنید و با مردم، به زبان خوش سخن بگویید و نماز را برپاى دارید و زكات بدهید. امّا شما (با اینكه پیمان بسته بودید،) جز عدّه كمى، سرپیچى كردید و روى گردان شدید.
سورۀ بقره؛ آیۀ83
نکاتی اجمالی در مورد آیه:
احسان، جامعترین و وسیعترین واژه در باب نیكى است. در حال فقر والدین، احسان مادّى و در حال غناى آنان، احسان روحى. چنانكه احسان به یتیم شامل؛ تأدیب، حفظ حقوق، محبّت و تعلیم او مىشود.
اصول همهى ادیان یكى است. چون همهى این میثاقها، در اسلام نیز هست.
پیام های آیه:
خداوند از طریق عقل، فطرت و وحى، از مردم پیمان مىگیرد. «اخذنا میثاق»
توحید، سرلوحه مكتب انبیاست. و بعد از آن كارهاى نیك قرار گرفته است. «لاتعبدوا الاّ اللّه و بالوالدین احسانا»
در كنار توحید، احسان به والدین مطرح است. «لاتعبدوا... وبالوالدین احسانا»
احسان به والدین باید شخصاً صورت گیرد، نه با واسطه. حرف «ب» در «بالوالدین» به معناى مباشرت شخصى است. «بالوالدین احساناً»
گرایش به یكى از پدر و مادر، ممنوع است. «بالوالدین احساناً»
ابتدا خویشان نیازمند، سپس دیگران. «ذىالقربى والیتامى و...» البتّه در بین خویشاوندان نیز اولویّتها محفوظ است. «اولوا الارحام بعضهم اولى ببعض»
احسان باید همراه با ادب و بدون منّت باشد. در كنار احسان، جمله «قولوا للناس حسنا» آمده است.
اگرچه به همهى مردم نمىتوان احسان كرد، ولى با همه مىتوان خوب سخن گفت. «قولوا للنّاس حُسنا»
برخورد خوب و گفتار نیكو، نه تنها با مسلمانان، بلكه با همهى مردم لازم است. «قولوا للنّاس حُسنا»
علاوه بر پرداخت زكات، احسان به مستمندان و ایتام نیز لازم است. در آیه هم زكات آمده و هم احسان به مساكین. «احساناً... والمساكین... واتوا الزكوة»
نماز و زكات در ادیان دیگر نیز بوده است. «اقیموا الصلوة واتوا الزكوة»
اعتقاد به توحید، احسان به والدین وایتام ومساكین، همراه با دستور پرداخت زكات وبرخورد نیكو با مردم، وبپاداشتن نماز، نشانهى جامعیت اسلام است.
اداى حقوق، داراى مراتب و مراحلى است. اوّل حقّ خداوند، سپس والدین، سپس خویشاوندان، سپس یتیمان كه كمبود محبّت دارند وآنگاه مساكین كه كمبود مادّیات دارند.
پاییز روستای جاغرق
طرقبه - خراسان رضوی
اجرای برنامه در آبان1393
بدون شک، یکی از توریستی ترین و گردشگرپذیر ترین روستاهای ایران، روستای جاغرق می باشد. روستایی که نه به خاطر طبیعت زیبایش، بلکه به خاطر همجوار بودنش با مشهد، در هیچ زمانی خالی از گردشگر نیست؛ زیرا چه بسیار روستاهای بسیار زیبائی در ایران وجود دارد که به دلیل ناشناخته بودن و نبودن مسافر در آن منطقه، حسرت گردشگر را در دل می پرورانند. در همین منطقۀ مشهد نیز، روستاهای خوش آب وهوا تری از جاغرق هم وجود دارد که به دلیل ناشناخته بودن، حجم کمتری از گردشگران را به خود می بینند؛ اما روستای جاغرق، به دلیل سهل الوصول بودنش با شهر مشهد، گزینۀ اول انتخاب زائران امام هشتم(علیه السّلام) می باشد. روستایی که گردشگران، با عبور از شهر طرقبه، و مسافت 15 کیلومتری از مشهد، به آن سرازیر می شوند.
روستای جاغرق، از پر جمعیّت ترین روستاهای این منطقه، محسوب شده و با باغات فراوان و تودرتو، در کوهپایه های رشته کوه بینالود، قرار گرفته است. رودخانۀ این روستا نیز، از ارتفاعات رشته کوه بینالود سرچشمه می گیرد.
چگونه بگردیم؟
پیاده روی و قدم زدن در مسیر جادۀ خاکی، که در کنار رودخانه امتداد پیدا کرده و سایۀ درختان را نیز به همراه دارد، فرصت مناسبی است برای یک تجدید قوای روحی و ذهنی که در شهر و مشغله هایش، یافت و فرصت نمی شود. این جاده بسیار طولانی است و راه دسترسی به باغات بعد از روستا می باشد. به فراخور حال هرکس، مدّت پیمایش این مسیر رؤیائی، می تواند متفاوت باشد.
ما تصمیم گرفتیم که طبیعت پاییزیِ این منطقه را تجربه کنیم.
در این برنامۀ پاییزی، قسمتی از مسیر جادۀ خاکی طیّ شد و با حرکت به تپۀ مجاور، چند قاب از چشم انداز روستا، به ثبت رسانده شد. شاید تصاویر به ثبت رسیدۀ از خود روستا، برای اولین بار باشد که به این نحو می باشد. عکاسان معمولاً، از طبیعت روستا که شامل باغات و رودخانه می شود، عکاسی می کنند و به بدنۀ روستا، کمتر می پردازند.
و در پایان برنامه به سراغ بافت تماشایی روستا می روم.
و اما در پایان...
امام سجّاد(علیه السّلام) فرمود: هنگامی که بگویی «لاإله إلّا الله وَحدَهُ لا شریکَ لَهُ»(یعنی، هیچ معبود و خدایی جز الله نیست و او شریکی ندارد) این کلمۀ فروتنانه ای است که هیچ بنده ای آن را نگوید، مگر آن که خدا او را از آتش رهایی بخشد و فقط گردنکشان و زورگویان این کلمه را نمی گویند.
کسی که گوید:«لا حَولَ وَلا قُوَّةَ إلّا باللهِ»(یعنی، هیچ حرکت و جنبشی در عالَم صورت نمی پذیرد مگر به قدرت خداوند) گویا کارش را به خدا واگذار کرده است.
کسی که گوید:«أستَغفِرُاللهَ وَأتوبُ إلَیهِ»(یعنی، از گناهانم استغفار و طلب بخشش می کنم و از درگاه خداوند،توبه می کنم) پس از گردنکشان و زورگویان محسوب نمی شود. گردنکش و مستکبر، کسی است که به گناه اصرار ورزد و هوای نفسش بر او چیره شود و دنیا را بر آخرتش مقدّم دارد.
کسی که گوید:«ألحَمدُ لِلهِ»، گویا حقیقتاً شکر همۀ نعمت هایی که خدا به او عطا فرموده، به جا آورده است.
فرازی از دعای جوشَن کبیر که خداوند را معرّفی می نماید: (کتاب مَفاتیحُ الجِنان)
یاذَاالجودِ وَالإحسَان: ای خدایی که صاحب جود و احسانی.
یا ذاالفَضلِ وَالإمتِنان: ای خدایی که دارای فضل هستی و بر بندگانت منّت و لطف می گذاری.
فرازی از کتاب صَحیفه سجّادیّه که مناجات امام سجّاد(علیه السّلام) با خداوند می باشد:
یا مَن تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ المَکارِهِ، وَیا مَن یُفثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِد، وَیا مَن یَلتَمَسُ مِنهُ المَخرَجَ إلَی روحِ الفَرَجِ.
ای خدایی که گره هر سختی و دشواری، به دست تو باز می گردد و شدّت هر سختی به لطف تو نرم می گردد؛ راه گریز از مشکلات، به سمت آسایش و بی اندوهی را از تو باید درخواست کرد تا محقّق بشود.
لطفاً برای ملاحظۀ سفرنامه های من در استان خراسان رضوی، اینجا را کلیک نمایید.
لطفاً برای ملاحظۀ سفرنامه های من در ایران، اینجا را کلیک نمایید.
در صورت تمایل به بازدید از صفحۀ اصلی سایت، اینجا را کلیک نمایید.